Napoleon Bonaparte: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Inligting bygewerk
Lyn 206:
Die vyande het onder Franse druk bly terugwyk en die aarde agter hulle totaal vernietig sodat die Franse troepe geen voedsel in die hande kon kry nie. Vanweë 'n gebrek aan voorrade het die leer homself uitgewis: drostery, siekte, ondervoeding, selfmoord en die ontrouheid van die bondgenote het hul tol geëis. Met die besetting van Moskou na die afgryslike Slag van Borodino het tsaar Alexander steeds geweier om oor vrede te onderhandel, sodat Napoleon onverrigter sake moes terugkeer.
 
Die koue en die [[Kosakke]] het ook hul tol geëis. Net soos in 1799 het Napoleon die "oorblyfsels" van sy groot leer in die steek gelaat; hierdie keer omdat daar in Parys ʼn sameswering aan die broei was. 'n Vrywillige terugkeer na die toestand van 1801 en 1802 sou die situasie waarskynlik nog vir Napoleon gered het, want die vyand was onderling sterk verdeel. So ʼn vrede was vir hom egter onaanvaarbaar. Sy ryk was op oorwinnings gebou en sou hiersonder waarskynlik inmekaarstort.
 
'n Vierde Koalisieoorlog (1813-1814) was nou onvermydelik en het al die vyande byeengebring. Intussen het verskeie volke hulle al begin bevry. Hulle was moeg vir die verwoesting en plundering, die inkwartiering van soldate en die Kontinentale Stelsel. Ook die nasionalisme het as onderstroming dikwels 'n rol gespeel. Met 'n leer wat nie meer van dieselfde gehalte was nie, het Napoleon die Slag van Leipzig (die sogenaamde Volkereslag, 1813) verloor. Ondanks geniale strategie ter verdediging van Frankryk was die einde in sig.