Auguste Rodin: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Vervang |deadurl=yes/no met |url-status=dead/live |
k Vervang url-status-live met url-status=live |
||
Lyn 144:
Rodin was a naturalis, en minder besorg oor monumentale uitdrukking as met die emosionele en karaktervolle uitdrukking van werke. <ref>{{cite news|publisher=The Times|date=14 Julie 1931|page=12|title=Art Exhibitions: Auguste Rodin}}</ref> Sodoende het Rodin afgewyk van eeue se tradisie, en weggedraai van die idealisme van die Grieke en die dekoratiewe prag van die [[Barok]] en neo-Barok bewegings. Sy beeldhouwerke het die klem op die individu geplaas en op die konkreetheid van vlees, en hy het dit reggekry om deur gedetaileerde, getekstureerde oppervlaktes die vertoning van emosies in sy werke te bewerkstellig, asook om die wisselwerking tussen lig en skadu ten toon te stel. Rodin het in 'n groter mate as sy tydgenote daarin geglo dat 'n indiwidu se karakter geopenbaar was deur sy fisiese eienskappe.<ref name="H76" />
Rodin se talent vir oppervlak-modellering het hom toegelaat om elke deel van die liggaam vir die geheel van die werk te laat praat. Die manlike passie in ''Die Denker'' word voorgestel deur die greep van sy tone op die rots, sy rigiede rug, en die differensiasie van sy hande.<ref name="morey" /> Rodin het lig gewerp op sy estetika, en in 'n gesprek oor ''Die Denker'' die volgende gesê: "Wat my Denker laat Dink is dat hy nie slegs met sy brein, met sy verwikkelde frons, met sy uitgestrekte neusvleuels en saamgeperste lippe dink nie, maar met elke spier van sy arms, rug, en bene, met sy geklemde vuiste en tone." <ref>{{cite web|url=http://www.nga.gov/collection/sculpture/flash/zone2-2.htm|title=NGA Sculpture Galleries: Auguste Rodin|publisher=[[National Gallery of Art]], Washington, D.C.|accessdate=12 Desember 2006|format=[[Adobe Flash]]| archiveurl= https://web.archive.org/web/20061130113846/http://www.nga.gov/collection/sculpture/flash/zone2-2.htm| archivedate= 30 November 2006 <!--DASHBot-->|url-status
Fragmentariese beeldhouwerke was vir Rodin onafhanklike werke, en hy het hulle beskou as die essensie van sy kunssinnige verklaring. Sy fragmente – wat miskien arms, bene of 'n kop vermis het;– het die beeldhouwerk verder verwyder van sy tradisionele rol van die daarstelling van soortgelykheid, in 'n milieu in waar vorme om hul eie onthalwe bestaan het.<ref>Hale, 69.</ref> Noemenswaardige voorbeelde is ''Die Lopende Man'', ''Meditasie Sonder Arms'', en ''Iris, Boodskapper van die Gode''.
| |||