Josef Stalin: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) |
|||
Lyn 134:
Ook die leër was nie teen die aanslag van Stalin se polisie bestand nie: reeds in [[1937]] is maarskalk Michail Mikolajewitsj Toechatsjewksi ([[1893]]- [[1937]]) na ʼn verhoor agter geslote deure saam met 8 generaals ter dood veroordeel. Dieselfde lot het talle ander generaals en hoë offisiere van die [[Rooi Leër]] te beurt geval. Uiteindelik het die leiers van Stalin se terreurveldtog, Henrich Grigorjewitsj Jagoda (1891-1938) en [[Nikolai lwanowitsj Jezjof]] (1894- 1939?), ook slagoffers van die terreur geword.
Met die aanstelling van [[Lawrenti Beria|Lawrenti Pawlowitsj Beria]] ([[1899]]-[[1953]]) as hulle plaasvervanger het daar 'n mate van versagting ingetree. Kort voor die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog was die geïndustrialiseerde Sowjetstaat volkome "eensgesind". Stalin se posisie was onaantasbaar en die party was gesuiwer van sy ou idealistiese elemente en gelaai met tegnokrate en opportunistiese magsbestuurders. By die partykongres in 1939 kon Stalin aankondig dat die suiweringsproses afgehandel was.
== Die groot patriotiese oorlog ==
| |||