Postmodernisme: Verskil tussen weergawes

Postmodernisme word gekenmerk deur die radikale ontologiese en epistemologiese twyfel van die [[waarheid]] soos beweer word deur self-legitimerende stelsels, en - romantiesromantiese - egtheid. Dit gaan oor ongeloof en wantroue in die groot verhale wat waarheid beweer, soos in [[godsdiens]], [[politiek]], [[wetenskap]] en [[kuns]].<ref name="Van Bork et al., online" /> In die beeldende kunste lei hierdie twyfel dikwels tot eklektisisme met 'n goeie dosis [[ironie]]. Op filosofiese vlak is diegene wat as postmoderniste beskou word, meer as hul voorgangers, besorg oor die taalkritiek. Hulle word veral hiertoe deur Lyotard geïnspireer. Die model waarin [[taal]] 'n weerspieëling van die werklikheid sou wees, word hiermee nadruklik laat vaar. Die einde van die 'groot verhale' word verklaar (vooruitgang deur die [[tegnologie]],die [[Marxisme]] en die [[Christendom]]).

Postmoderniste uit alle kunsdissiplines meng ou en nuwe vorme en kombineer elemente uit elite-kultuur en populêre kultuur. Anders as moderniste, is hulle nie gekant teen die handel en [[materialisme]] van die hedendaagse kultuur nie, maar omhels dit eerder en pas dit op nuwe, dikwels humoristiese, maniere toe.<ref>Palmer e.a. (2002), bl. 1038</ref> Herhaling uit die kommersiële wêreld van verpakking en advertensies is as 'n artistieke tegniek gebruik: [[Andy Warhol]] het reeksgewyse beelde gemaak van voorwerpe soos [[Coca-Cola]] bottels en [[Marilyn Monroe]].<ref>Palmer e.a. (2002), bl. 1039</ref>