Nero: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
Lyn 59:
Nero se bewind word dikwels verbind met [[tiran]]nie en uitspattigheid.<ref>Galba het Nero se ''luxuria'' gekritiseer, beide wat sy publieke en private oormatige uitgawes betref, tydens die opstand, Tacitus, ''Annale'' I.16; Kragelund, Patrick, "Nero's Luxuria, in Tacitus and in the Octavia", ''The Classical Quarterly'', 2000, pp. 494–515.</ref> Hy is bekend vir 'n aantal terregstellings, insluitend die van sy ma<ref>Verwysings na Nero se moedersmoord word gevind in die ''Sibillynse Orakels'' 5.490–520, in The Monk's Tale van Geoffrey Chaucer se ''[[The Canterbury Tales|Canterbury Tales]]'', en William Shakespeare se ''Hamlet'' 3.ii.</ref> en die waarskynlike moord deur vergiftiging van sy stiefbroer, Britannicus.
 
Sienings oor Nero is grootliks beïnvloed deur propaganda en - in die moderne tydperk - deur uitbeeldings in die media (soos die Britse akteur [[Peter Ustinov]] se paraderol as waansinnige keiser wat vioolspeel terwyl Rome gebrand het in 'n Hollywood-rolprent van 1951). Nero was egter nie 'n violis nie, maar 'n lierspeler (die viool sou nie vir minstens 'n verdere vyftien honderd jaar uitgevind word nie). Ook was hy nie in Rome aanwesig toe die brand gewoed het nie. Hy het haastig na die hoofstad teruggekeer om persoonlik betrokke te raak by die koördinasie van brandbestryding. Ook het hy die ramp- en noodhulp georganiseer.
 
Suetonius meld dat Nero die lier bespeel het terwyl Rome gebrand het<ref>Sien Suetonius, ''Die Lewens van die Twaalf Keisers'', Lewe van Nero [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Nero*.html#38 38]; Vir 'n gedetaileerde uiteensetting van hierdie oorgang, sien M.F. Gyles "Nero Fiddled while Rome Burned", ''The Classical Journal'' (1948), pp. 211–217 [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/secondary/journals/CJ/42/4/Nero_Fiddled*.html].</ref> en dat een van die vroegste vervolgings van [[Christene]] - destyds 'n radikale sekte wat net soos Jode vanweë hul kompromislose monoteïstiese geloofsoortuigings nie ingepas het in die kollektiewe religieuse kultus van Rome nie. Net soos in die latere Groot Brand van Londen in 1666 is die owerheid deur die bevolking genoodsaak om skuldiges te vind vir die brandramp (wat in 'n digbeboude stdelike omgewing met geboue vol van maklik ontvlambare materiaal as 'n ongeluk beskou moes word). Aanhangers van 'n ongewilde oosterse sekte was welkome sondebokke. Volgens oorlewerings het Nero gevange Christene in sy tuin verbrand het vir nagtelike beligting. Hierdie siening berus op die geskrifte van [[Tacitus]], [[Suetonius]] en [[Cassius Dio]], die vernaamste behoue bronne vir Nero se bewind.