Nero: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
 
Lyn 59:
Nero se bewind word dikwels verbind met [[tiran]]nie en uitspattigheid.<ref>Galba het Nero se ''luxuria'' gekritiseer, beide wat sy publieke en private oormatige uitgawes betref, tydens die opstand, Tacitus, ''Annale'' I.16; Kragelund, Patrick, "Nero's Luxuria, in Tacitus and in the Octavia", ''The Classical Quarterly'', 2000, pp. 494–515.</ref> Hy is bekend vir 'n aantal terregstellings, insluitend die van sy ma<ref>Verwysings na Nero se moedersmoord word gevind in die ''Sibillynse Orakels'' 5.490–520, in The Monk's Tale van Geoffrey Chaucer se ''[[The Canterbury Tales|Canterbury Tales]]'', en William Shakespeare se ''Hamlet'' 3.ii.</ref> en die waarskynlike moord deur vergiftiging van sy stiefbroer, Britannicus - Claudius se seun wat as moontlike troonpretendent beskou moes word. Bewerings dat hy sy swanger vrou Poppaea Sabina doodgeskop het lyk twyfelagtig nadat 'n vertaalde gedig oor haar vergoddeliking ontdek is. Blykbaar word Nero en Poppaea Sabina as die ideaal van 'n egpaar uitgebeeld wat deur die dood van mekaar geskei is.<ref>[https://www.livescience.com/22650-ancient-poem-praises-nero-poppaea.html ''livescience.com: Ancient Poem Praises Murderous Emperor Nero. Besoek op 13 Januarie 2020'']</ref> Claudia Augusta, die enigste dogter wat uit die huwelik gebore is, is enkele maande na haar geboorte oorlede.
 
Sienings oor Nero is grootliks beïnvloed deur propaganda en - in die moderne tydperk - deur uitbeeldings in die media (soos die Britse akteur [[Peter Ustinov]] se paraderol as waansinnige keiser wat die lier bespeel terwyl Rome brand in 'n Hollywood-rolprent van 1951). Die lierspeelgerug het sy oorsprong in Suetonius se keiserbiografie ''Die Lewens van die Twaalf Keisers: Die Lewe van Nero''.<ref>{{en}} [https://www.poetryintranslation.com/PITBR/Latin/Suetonius6.php ''PiT Poetry in Translation - Suetonius: The Twelve Caesars. Book VI: Nero. Besoek op 13 Januarie 2020'']</ref> Ook is beweer dat hy Rome self aan die brand gesteek het om sy visie van 'n nuwe Roma - Roma Nova of Neropolis - te verwesenlik. Nero was egter nie in Rome aanwesig toe die brand, wat ses dae lank sou woed, uitgebreek het nie. Hy het, toe hy nuus oor die ramp verneem het, haastig na die hoofstad teruggekeer om persoonlik betrokke te raak by die koördinasie van brandbestryding. Ook het hy die ramp- en noodhulp georganiseer.
 
Een van die vroegste vervolgings van [[Christene]] - destyds 'n radikale sekte wat net soos Jode vanweë hul kompromislose monoteïstiese geloofsoortuigings nie ingepas het in die kollektiewe religieuse kultus van Rome nie - het hoogs waarskynlik in die nasleep van die brandramp plaasgevind. Net soos in die latere Groot Brand van Londen in 1666 is die owerheid deur die bevolking genoodsaak om skuldiges te vind vir die brandramp (wat in 'n digbeboude stedelike omgewing met geboue vol van maklik ontvlambare materiaal as 'n ongeluk beskou moes word). Aanhangers van 'n ongewilde oosterse sekte was welkome sondebokke. Volgens oorlewerings het Nero gevange Christene in sy tuin verbrand het vir nagtelike beligting. Hierdie siening berus op die geskrifte van [[Tacitus]], [[Suetonius]] en [[Cassius Dio]], die vernaamste behoue bronne vir Nero se bewind.