Ostia Antica: Verskil tussen weergawes

'''Ostia Antica''' is 'n antieke [[ruïne]]stad, geleë naby die monding van die [[Tiber]]rivier en sowat 25 km suidwes van die [[Italië|Italiaanse]] hoofstad [[Rome]], wat tans deel uitmaak van die ''Parco Archeologico di Ostia Antica'', een van die belangrikste en grootste argeologiese terreine in Italië. Die stadsnaam is afgelei van die meervoudsvorm van die [[Latyn]]se ''ostium'' («riviermonding»). Ter onderskeiding van die gelyknamige moderne nedersetting Ostia (of Lido di Ostia, aldus sy amptelike naam as voorstad van Rome), word na die Romeinse hawestad as Ostia Antica (Ou Ostia) verwys.

[[Lêer:46 Piazzale delle Corporazioni.JPG|duimnael|links|Die sypaadjie voor kantoorgeboue in Ostia se sakebuurt vlakby die teater, wat as forum of openbare plein aangelê is (in Italiaans tans bekend as ''Piazzale delle Corporazioni''), is met mosaïeke versier wat die 64 ondernemings se bedrywe of belangrikste handelsgoedere versinnebeeld het. Handelaars, wat in gildes georganiseer is, het hier vergader om handel te dryf met alledaagse goedere soos graan, olie, vis en vissous (''liquamen'' of ''garum''), maar ook meer eksotiese invoere soos [[olifant]]e en [[kameelperd]]e]]

Volgens antieke oorlewerings is Ostia in die 7de eeu v.C. deur Ancus Martius, die vierde koning van Rome, gestig, alhoewel hierdie datum nie deur argeologiese opgrawings gesteun word nie. In die 4de eeu v.C. is Ostia as militêre buitepos ter verdediging van Rome uitgebou. Die seehawe het sy bloeitydperk tussen 100 v.C. en 200 v.C. beleef toe dit uitgebrei is. Die bevolking, wat op tussen 50 000 en 60 000 beraam is (moontlik 100 000 gedurende sy bloeitydperk), het veral uit lede van die middelklas bestaan (onder wie skeepsbouers, groothandelaars, handelaars en ambagslui) wat in Ostia 'n bestaan gemaak het uit die florerende in- en uitvoerhandel met nabygeleë Rome. Hulle is oorwegend in sogenaamde ''insulae'', woonstelgeboue met meerdere verdiepings, gehuisves. Die laer klasse het hawearbeiders en slawe ingesluit.