Ionosfeer: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
→Gebiede in die ionosfeer: Korrek? |
→Gebiede in die ionosfeer: Skakel |
||
Lyn 36:
Die ionosfeer se boonste laag staan as die F-Iaag bekend, en dit word verdeel in die F<sub>1</sub>-laag, wat van 100 km tot 200 km strek, en die F<sub>2</sub>-Iaag, wat van 200 tot 400 km strek. Beide lae ontstaan hoofsaaklik deur die ionisasie van suurstof in die vorm van enkel atome deur ultraviolet strale in die golflengtegebied 17 nm tot 91 nm. Die herkombinasietyd van die F-laag is so groot dat die laag regdeur die nag kan bestaan. Die F<sub>1</sub>-laag volg soos die E-Iaag ʼn reëlmatige gedrag saam met die son. Die ionisasie is eweredig aan die sonhoogte, en op gematigde breedtegrade is die variasie in die somergroot maar klein in die winter. Die gedrag van die F<sub>2</sub>-Iaag is daarenteen in baie opsigte uit pas met die son.
Die laag is selfs gedurende die lang poolnagte nog by die pole teenwoordig. Dit kan deels verklaar word deurdat die temperatuur op hierdie hoogte aan die dagkant honderde grade hoër is as aan die nag kant en dat winde ontstaan wat ione en elektrone van die daggebiede na die naggebiede meevoer. Die [[magneetveld]] van die aarde en die [[breedtegraad]] het ook 'n invloed op die F<sub>2</sub>-Iaag. Die ionisasie is laer by die magnetiese ewenaar en vertoon by ʼn magnetiese breedtegraad 'n maksimum van ongeveer 10- 20º. Die digtheid van ione in die F-Iaag is ongeveer 2 x 10<sup>6</sup> ione per cm<sup>3</sup> op 'n hoogte van 200 tot 300 km. Bundels gelaaide deeltjies van die son af kan steurings in veral die F<sub>2</sub>-Iaag veroorsaak en dit staan as ionosferiese storms bekend. Die digtheid van die atmosfeer in die F-Iaag is so klein dat satelliete lank in bane dan ook kan beweeg. Die F laag word dan ook deur satelliete ondersoek.
== Voortplanting van radiogolwe ==
| |||