Son: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
k skoonmaak
Lyn 67:
Hierdie gedeelte van die Son se binnekant strek tot 55 % vanaf die kern met die radius langs. Die hooffunksie van hierdie sone is om energie vanaf die kern oor te dra na die oppervlak deur middel van [[Uitstralingspunt|uitstraling]]. Dit word bereik deur middel van fotone – kwantums of klein pakkette, bestaande uit lig of magnetiese energie – op die volgende wyse: Fotone word binne-in die Son se liggaam geskep, maar word deur gasmolekules geabsorbeer voordat hulle verder as 'n miljoenste van 'n meter kan beweeg.
 
Deur 'n foton te absorbeer, verkry die gasmolekule energie (en daarom hitte), en voltooi die siklus deur 'n ander foton met dieselfde golflengte uit te straal. Hierdie nuwe foton ondergaan dieselfde proses en die siklus duur miljarde kere voort voordat die laaste foton uiteindelik by die Son ‘uitskiet’. Daar is beraam dat daar omtrent 102510<sup>25</sup> (dit is “10” gevolg deur 24 nulle!) absorpsies en heruitstralings plaasvind voordat die laaste foton uitgestraal word. In werklikheid beteken dit dat dit tussen 100&nbsp;000 en 200 000 jaar vir 'n foton neem om die Son se oppervlak te bereik. In hierdie sone daal die temperatuur van 7&nbsp;000&nbsp;000&nbsp;°C tot omtrent 2&nbsp;000&nbsp;000&nbsp;°C.
 
Tussen hierdie en die volgende sone word 'n raakvlaksone bekend as die tagokline aangetref. Al het hierdie laag slegs die afgelope aantal jare die onderwerp van wetenskaplike studies geword, het dit duidelik geword dat hierdie dun laag groot veranderings in fisiese karakter ondergaan. Daar is ook reeds voorgestel dat hierdie laag die oorsprong van die Son se magneetveld is.
Lyn 109:
 
== Chemiese samestelling van die Son ==
Een van die belangrikste tegnieke wat wetenskaplikes help om die chemiese samestelling van die son te ondersoek, word die spektroskopie genoem. Dit behels die ondersoek van die [[lig]] wat deur ʼn'n witgloeiende liggaam uitgestraal word. Dit word gedoen met behulp van ʼn'n instrument, die [[Spektroskopie|spektroskoop]], wat in staat is om wit lig in sy onderskeie golflengtes op te breek. Aangesien die son uit gasse by ʼn'n baie hoë temperatuur bestaan, kan sy samestelling op hierdie manier ondersoek word.
 
sAs sonlig deur ʼn'n nou spleet val, en daarna deur ʼn'n prisma en ʼn'n lenssisteem, word die wit lig in ʼn'n reeks kleure[[kleur]]e, die sigbare spektrum, opgebreek. Hierdie kleure strek van rooi tot violet. In hierdie spektrum is daar ook 'n groot aantal donker lyne, wat as Fraunhofer-lyne bekend staan. Hierdie lyne, wat na hul ontdekker, Fraunhofer, genoem is, kom op ongereelde afstande in die spektrum voor, en het verskillende intensiteite. Aangesien elke chemiese element sy eie spesifieke reeks van verwante lyne voortbring, was dit moontlik om die verskillende elemente wat in die buitenste atmosfeer van die son aanwesig is, te identifiseer.
{| class="wikitable"
|-
Lyn 164:
 
== Digtheid ==
Hoewel die son veel groter as die aarde is, is sy gemiddelde digtheid heelwat kleiner as die van ons planeet. Die digtheid van die son as geheel is 1,41 keer so groot soos diedié van water, wat heelwat minder is as die digtheid van 5,52 van die aardbol. Elke kubieke meter van die son bevat dus gemiddeld net sowat 'n kwart soveel materie as 'n kubieke meter van die aarde, maar tog meer as 1 m<sup>3</sup> water.
 
Ofskoon die son digter is as water, meen sterrekundiges tog dat die son as geheel vanweë sy hitte gasagtig is. Die vermoede is ook dat die son aan sy binnekant digter is as in die buitenste lae – in die omgewing van 100 keer digter as water. Dit beteken dat die massa van een kubieke meter van die binneste sonmassa sowat 100 &nbsp;000 &nbsp;kg is.
 
== Beweging ==
Ons het reeds genoem dat die oënskynlike beweging van die sonvlekke inligting verskaf oor die son se rotasie om sy eie as. Sterrekundiges het egter gevind dat, omdat die son 'n gasliggaam en nie 'n vaste liggaam soos die aarde Isis nie, verskillende dele daarvan met verskillende snelhede roteer. ʼn'n Punt op die ewenaar van die son voltooi 'n omwenteling in minder as 26 dae; by breedtegraad 20 roteer dit in sowat 26 dae, en op 46 ° breedte in byna 28 dae. Nader aan die pole is dit uiters moeilik om die snelheid noukeurig te bepaal., maar dit lyk asof 'n omwenteling naby die pool in omtrent 34 dae voltooi word.
 
== Sonstatistiek ==
Lyn 205:
|-
| Rotasietydperk
| Tussen 25 dae (by die ewenaar) en 36 dae (by die Polepole)
|-
| Liggewendheid (die totale hoeveelheid energie wat per sekonde vanuit 'n hemelliggaam gestraal word)