Grammofoonplaat: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
"Grammo3.png" is verwyder omdat dit in Commons deur Storkk verwyder is omrede: per c:Commons:Deletion requests/Files uploaded by Elana Barker
"Grammo1.png" is verwyder omdat dit in Commons deur Storkk verwyder is omrede: per c:Commons:Deletion requests/Files uploaded by Elana Barker
Lyn 43:
 
In Engeland en Duitsland is veral plate met ernstige musiek uitgereik en die kopers daarvan se getalle het nie so geweldig toegeneem nie. Hoewel die tegniese moontlikhede deur die ontwikkeling van elektroniese toestelle in die dertigerjare uitgebrei het, het die opkoms van die radio die platenywerheid gevoelige slae toegedien. Baie platemaatskappye het in die tyd saamgesmelt en verskeie groot maatskappye het ontstaan: Columbia Records (1938), wat ʼn onderdeel van Columbia Broadcasting System (CBS) was, en RCA/Victor (1929) in Amerika, en Electric and Musical Industries (EMI, 1931) in Engeland.
 
[[Lêer:Grammo1.png|duimnael|Die lakplaat word ondersoek voordat dit gesny word. Die materiaal moet aan hoë eise voldoen: die geringste growwigheid kan die klank vervorm.]]
Net die Duitse maatskappy Deutsche Grammophon Gesellschaft (DGG), met sy uitvoermerk Polydor, het selfstandig gebly. Na die Tweede Wêreldoorlog het die radio sy negatiewe invloed op die platenywerheid verloor en die uitsendings van nuwe opnames oor die radio het verkope begin stimuleer. Die gehalte van die grammofoonplaat is ingrypend verbeter deur 'n uitvinding van die Engelse maatskappy Decca, wat sedert 1946 groot sukses met sy "full frequency range recording" (ffrr) behaal het. In 1948 het Columbia sy eerste langspeelplaat uitgereik, en RCA/Victor het die solus-sewe vrygestel. Die ontwikkeling van die bandopnemer teen die einde van die veertigerjare het die opneem van musiek baie vereenvoudig.