Absurdisme: Verskil tussen weergawes

In die [[filosofie]] verwys "'''die absurde'''" na die konflik tussen die menslike neiging om inherente waarde en betekenis in die lewe te soek, en die menslike onvermoë om enige te vind in 'n doelgerigte, betekenislose of chaotiese en irrasionele [[heelal]].<ref>{{cite web|publisher=[[Southern Cross University]]|url=https://liveideasjournal.org/2019/03/11/an-argument-for-the-absurd/|title=An Argument for the Absurd|date=11 Maart 2019|accessdate=8 Oktober 2019|first=John|last=Dotterweich}}</ref> Die heelal en die menslike verstand alleen veroorsaak nie die absurde nie, maar die absurde ontstaan as gevolg van die teenstrydige aard van die twee wat tegelyk bestaan.

As 'n filosofie ondersoek '''absurdisme''' verder die fundamentele aard van die Absurde en hoe individue, sodra hulle bewus is van die Absurde, daarop moet reageer. Die absurdistiese filosoof [[Albert Camus]] het verklaar dat individue die absurde toestand van menslike bestaan moet aanvaar. Hy bevorder dan die lewe ryk aan opsetlike ervaring.<ref>Aronson, Ronald (2011-10-27). "Albert Camus". Stanford Encyclopedia of Philosophy. Retrieved 2019-12-8.</ref>

Absurdisme deel enkele konsepte, en 'n algemene teoretiese patroon, met [[eksistensialisme]] en [[nihilisme]]. Dit het sy oorsprong in die werk van die 19de-eeuse Deense filosoof [[Søren Kierkegaard]], wat gekies het om die krisis wat die mens met die Absurde ondervind, te konfronteer deur sy eie eksistensialistiese filosofie te ontwikkel.<ref name="Kierkegaard"/> Absurdisme as geloofstelsel is gebore uit die Europese eksistensialistiese beweging wat ontstaan het, veral toe Camus sekere aspekte van die filosofiese denklyn verwerp het<ref name="solom"/> en sy [[essay]] ''The Myth of Sisyphus'' gepubliseer het. Die nasleep van die [[Tweede Wêreldoorlog]] het die sosiale omgewing geskep wat absurdistiese sienings gestimuleer het, en dit veral in die verwoeste land [[Frankryk]] moontlik gemaak het.