Vlag van Israel: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
→Houding jeens die vlag: tikfout |
||
Lyn 228:
Naas hysing word die vlag baie keer ook vertikal teen geboue opgehang. In so ’n geval word die vlag dikwels in ’n grootte vertoon wat ver buite die formaat is wat deur die wet voorgeskryf word, en dikwels word die Dawidster so gedraai dat sy hoekpunte ba bo en onder wys (pleks van na die blou strepe). Hierdie praktyk is omstrede. Voor Onafhanklikheidsdag 2008 het die Bank Hapoalim Israeliese vlae versprei (in die [[Volksrepubliek China]] vervaardig) met Dawidsterre wat se hoekpunte vertikaal na bo en onder wys. Kanaal 7 en ander kritici het beweer dat dit ’n oortreding van die Vlagwet is.<ref>{{he}} {{cite web | url = http://room404.net/?p=12311 | title = בנק הפועלים מסרב להודות בטעות הדגל [Bank Hapoalim weier om die vlagfout te erken] | author = Ido Kenan | publisher = room404.net | date = 5 Mei 2008 | accessdate = 23 Desember 2018 }}</ref><ref>{{he}} {{cite web | url = https://www.inn.co.il/News/News.aspx/174563 | title = טעות בדגל של בנק הפועלים? [’n Fout in die vlag van Bank Hapoalim?] | publisher = inn.co.il | date = 5 Mei 2008 | accessdate = 23 Desember 2018 }}</ref>
In Desember 2010 het die Knesset ’n wysiging aan van die Vlag- en Wapenwet goedgekeur wat vereis dat instansies wat ten volle of ten deel deur die staat
== Houding jeens die vlag ==
’n Groot meerderheid van Israel se Joodse inwoners beskou die vlag as die nasionale simbool van die volk se onafhanklikheid. Dus was, byvoorbeeld, een van die sterkste en mees in die ooglopende uitings van die staat se soewereiniteit tydens die Onafhanklikheidsoorlog die hysing van die "inkvlag" (דגל הדיו) in [[Eilat]]. Dis is gebruiklik vir munisipale instellings om die nasionale vlag met die vlag van die plaaslike owerheid te hys. Sowat ’n week voor Onafhanklikheidsdag versier die plaaslike owerhede die straatlampe met nasionale en munisipale vlae. Ooreenkomstig die gesag wat aan hom verleen is deur die Onafhanklikheidsdag-Wet, 5709–1949, het die Eerste Minister, [[David Ben-Gurion]], bepaal: "Op Onafhanklikheidsdag sal die staatsvlag by elke regerings- en openbare gebou asook by elke
Op Jerusalemdag neem tienduisende mense deel aan die "Dans van die Vlae" (ריקוד דגלים, ''Rikoed ha-Deghaliem''), ’n optog met Israeliese vlae deur die strate van Jerusalem na die Ou Stad tot by die Westelike Muur (הכותל המערבי, ''ha Kotel ha-Ma'rawi'') – deur nie-Jode soms "Klaagmuur" genoem – wat die bevryding van Jerusalem gedurende die [[Sesdaagse Oorlog]] (מלחמת ששת הימים, ''Milgémmet Sjésjet ha-Jamiem'') nateken. Die meeste deelnemers beskou hulle as "godsdienstig patrioties", en word met die godsdienstige vleuel van Sionisme geïdentifiseer.
Lyn 237:
Oor die jare was daar ’n aantal gebare rondom die vlag, meestal as uitings van standvastigheid. Die Habima-teater in Tel Aviv is byvoorbeeld gedurende die Eerste Golfoorlog in ’n reusagtige Israeliese vlag toegedraai toe vuurpyle na Tel Aviv afgeskiet is. Azzam Azzam (עזאם עזאם), wat op aanklagte van spioenasie in Egipte in hegtenis geneem is, is in ’n vlag gehul toe hy in 2004 uit gevangeskap teruggekeer het.
Daarbenewens het Israeliese burgers gewoontes aangeneem wat in ander lande gebruiklik is ten opsigte van die nasionale vlag. Byvoorbeeld het die [[seilplankry]]er Gal Friedman homself in ’n vlag gewikkel toe hy die
Die uitdrukking "blou-en-wit" (כחול לבן, ''kagól we-lawaan''), na aanleiding van die vlag se kleure, word gebruik om na produkte te verwys wat in Israel vervaardig is, en is só in die omgangstaal opgeneem, soos byvoorbeeld in: "Koop blou-en-wit!" (קנה כחול לבן, ''kné kagól we-kawaan'').
Tydens die protes teen die voorneme om die [[Gasastrook]] te ontruim ("Loskoppelingsplan", המחאה כנגד תוכנית ההתנתקות, ''togniet ha-hitnnatkoet'') het albei kante die Israeliese vlag gebruik om hul opposisie téén of ondersteuning vir die plan uit te spreek. Die oranje linte (הסרטים הכתומים, ''ha-sratiem ha-ketoemiem''), wat die kamp van die teenstanders se teken was, is aanvanklik aan die vlag geheg, maar later het "oranje vlae" (דגלים כתומים, ''deghaliem ketoemiem'') verskyn in die gedaante van die vlag, maar oranje van kleur. Die ontruimingsplan se ondersteuners het blou linte vertoon, oftewel blou en wit, op ’n manier wat aan die nasionale vlag herinner. Rondom die vierings van die 60ste Onafhanklikheidsdag van die Staat Israel in 2008 is ’n Israeliese vlag in die grootte van 100 by 200
In prente en skilderye is dit gewoon om die Israeliese vlag af te beeld met die vlagstok aan sy linkerkant, soos dit die gewoonte is in die meeste lande van die wêreld, in teenstelling met die skryfrigting van Hebreeus en Arabies, wat dié land se twee [[Amptelike taal|amptelike tale]] is. In ander lande waar gewoonlik van regs na links geskryf word (by uitstek in die Arabiese lande), word vlae afgebeeld met die vlagstok aan die regterkant. Aangesien Israel se vlag simmetries is, beide
=== Die Israeliese Weermag en die nasionale vlag ===
[[Lêer:Hatzerim 280616 Blackhawks 01.jpg|duimnael|Israeliese Lugmag 123-eskader UH-60 Blackhawks sleep die vlae van Israel, die Israeliese Weermag en die Israeliese Lugmag]]
Bevel van die
Luidens die bevel word die vlag in elke eenheid van die Israeliese Weermag elke dag na opstaan gehys en aan die einde van die dag voor sonsondergang gestryk. Hierdie seremonies neem ’n sentrale plek in die soldate se daaglikse roetine in. Volgens die bevel moet vlae op roudae tot op halfmas neergelaat word: Op die vooraand van die Gedenkdag vir Israel se Gevalle Soldate en die Slagoffers van Terrorisme, op Onafhanklikheids- en selfs op die Gedenkdag vir die Sjoa-slagoffers en -helde en tydens spesiale rouperiodes wat deur die regering bepaal word. Die bevel stel ook vas dat ’n vlag wat nie meer waardig is om gehys te word nie, op ’n spesiale plek vir hierdie doeleinde (גניזה, ''gniza'') gebêre moet word – na aanleiding van die oer-ou Joodse tradisie om heilige boeke wat onbruikbaar geword het op ’n spesiale plek te bêre – terwyl spesiale vlae van historiese waarde bewaar moet word volgens die riglyne van die Israeliese Weermag se Afdeling vir Geskiedenis.
|