Albuquerque, Nieu-Meksiko: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Etiket: 2017-bronwysiging |
Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 94:
In die volgende dekades sou Italiaanse geestelikes 'n leidende rëol in Albuquerque se kerklike lewe speel. In 1880 was ses van San Felipe de Neri se priesters boorlinge van Italië. Ook vier van sewe geestelikes, wat as hoofde van 'n ander Rooms-Katolieke kerkgemeente, die Kerk van die Onbevlekte Ontvangenis, gedien het, was Italiaanse Jesuïete.
Ekonomiese groei, wat vanaf 1880 deur die bou van spoorweë aangewakker is, het - alhoewel die oorgrote meerderheid van nuwe setlaars uit ander dele van die VSA afkomstig was - ook nuwe geleenthede vir Europese, veral Italiaanse immigrante, gebied. Die bevolking van Albuquerque het gegroei van 2 315 in 1880 tot 6 238 in 1900 en Verder toegeneem tot 22 331 in 1930. Amptelike rekords van inburgerings gee 'n indruk van die etniese diversiteit van immigrante, onder wie setlaars uit [[Engeland]], [[Skotland]], [[Ierland]], [[Duitsland]], [[Rusland]], [[Pole]], [[Switserland]], [[Spanje]], [[Portugal]], [[Sirië]], [[China]] en [[Meksiko]]. Nogtans het Italianers tussen 1920 en 1930 die grootste enkele groep immigrante naas Meksikane gevorm.
Dit was Italiaanse sakelui wat omstreeks 1900 'n veilige inkomste vir hulself geskep het met die stigting van klein besighede soos kruidenierswinkels, kroeë, hotelle, teater en handelsondernemings en sodoende grootliks bygedra het tot die ontstaan van 'n diensgebaseerde ekonomiese sektor in Albuquerque. 'n Sterk gemeenskapsgees is weerspieël in die stigting van talle Italiaanse verenigings wat bystand gelewer het aan nuwe aankomelinge. Baie immigrante het voor hulle vaart oor die [[Atlantiese Oseaan]] na Amerika nooit in hul lewe die veilige landelike omgewing van hul geboortedorpe verlaat nie. Groot Italiaanse hawestede soos [[Genua]], Napels en [[Palermo]], van waar emigranteskepe vertrek het, gevolg deur [[New York]], waar die meeste van hulle voet aan wal gesit het, was hulle eerste indruk van 'n stedelike lewe in 'n vreemdtalige omgewing wat vir hulle in hul nuwe tuisland sou wag.
Lyn 102:
Die meeste Italiaanse immigrante het 'n landelike agtergrond gehad en was afkomstig uit die omgewing van Lucca of bergdorpies soos Fornovolasco in die [[Apuaanse Alpe]] van [[Toskane]]. Nog omstreeks 1900 het 'n meerderheid Italianers 'n beataan gemaak as boere of plaaswerkers in klein landelike gemeenskappe. Dit was 'n lewe met lang en uitputtende werkure wat deur verouderde landbougereedskaap en die lae produktiwiteit, wat daaruit voortgespruit het, bemoeilik is. In sommige dele van die land moes deelsaaiers hoë huurgelde betaal vir die stukkie grond wat hulle bewerk het.
Dikwels is oeste, waarop mense vir oorlewing aangewese was, vernietig deur natuurrampe soos oorstromings en droogtes, terwyl siektes soos [[cholera]], [[malaria]], disenterie en pellagra of ander vorme van wanvoeding hul tol onder landelike bevolkings geëis het. Ongekende bevolkingsgroei het eweneens bygedra tot hoë emigrasiesyfers. Sodra die beskikbare landbougrond te klein geraak het vir 'n groot gesin, was seuns genoodsaak om elders 'n nuwe heenkome te vind.<ref>Nicholas P. Ciotola: ''Images of America: Italians in Albuquerque''. Charleston SC • Chicago IL • Portsmouth NH • San Francisco CA: Arcadia Publishing 2002, bl. 7−23</ref>
== Verwysings ==
| |||