Negatiewe Dialektiek: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) k →Opsomming: Verwysing |
Sobaka (besprekings | bydraes) →Opsomming: Verwysings |
||
Lyn 4:
Adorno wou die filosofiese proses bekend as die [[dialektiek]] opdateer en dit bevry van eienskappe wat voorheen daaraan toegeskryf is, wat hy as fiktief beskou het. Vir [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel]] was die dialektiek 'n proses van besef dat dinge hul eie ontkenning bevat en deur hierdie besef word die gedeeltes geassimileer tot iets groter. Adorno se dialektiek verwerp hierdie positiewe element waarin die resultaat iets groter was as die dele wat voorafgegaan het en het geargumenteer vir 'n dialektiek wat iets wesenlik negatief opgelewer het. Adorno het geskryf dat, "Negatiewe dialektiek, 'n frase is wat tradisie teengaan. Reeds so vroeg as by [[Plato]] het die dialektiek bedoel om deur negering iets positiefs te bereik; die gedagtefiguur van die 'negering van die negering' het later die bondige term geword. Hierdie boek poog om dialektiek van sulke regstellende eienskappe te bevry, sonder om die bepalendheid daarvan te verminder."<ref>{{cite book |author=Adorno, Theodor W. |title=Negative Dialectics |publisher=Routledge |location=London |year=1990 |page=xix |isbn=0-415-05221-1 |oclc= |doi= |accessdate=}}</ref>
Sy doel was om die formele logiese grense van die vorige definisie van dialektiek te oorkom deur aan die lig te bring dat nuwe kennis minder voortspruit uit 'n Hegeliaanse eenwording van die teenoorgestelde kategorieë soos gedefinieer volgens [[Aristoteles|Aristoteliese]] [[logika]] as deur die openbaring van die grense van [[kennis]].<ref>Sien aanhaling{{Aanhaling|text= Ons blameer die metode vir die fout van die saak wanneer ons beswaar maak teen die dialektiek op die grond (herhaal sedert Hegel se Aristoteliese kritiek) dat wat ook al in die dialektiese meule inkom, sal verminder word tot die logiese vorm van teenstrydigheid, en dat ( 'n argument wat nog steeds deur Croce gevoer word), die volle diversiteit van die nie-teenstrydige, van wat eenvoudig gedifferensieer word, geïgnoreer sal word. |author=Theodor W. Adorno |source=Negative Dialectics, Preface}}</ref> Sodanige onthulling van die grense van kennis reik uit na die ervare voorwerp wat in sy geheel die eenvoudigste kategorieë van suiwer teoretiese denke ontsnap.<ref>Sien aanhaling {{Aanhaling|text= [Die naam van dialektiek dui op die onwaarheid van identiteit, die feit dat die konsep nie die idee wat uitgeput raak.|author=Theodor W. Adorno |source=Negative Dialectics, Preface}}</ref> Daardeur belig hy die moontlik essensiële [[epistemologie]]se aard van die filosofie en die essensiële skakel daarvan tot die [[werklikheid]]. Sy refleksie beweeg 'n stap hoër deur die begrip dialektiek toe te pas, nie net op buite-objekte van kennis nie, maar ook op die proses van [[denke]] self.
Om saam te vat, "... hierdie negatiewe dialektiek waarin alle estetiese onderwerpe vermy word, kan 'n 'anti-stelsel' genoem word. Dit probeer deur middel van logiese konsekwentheid om die eenheidsbeginsel te vervang, en om die idee van wat buite die bestek van sodanige eenheid is te identifiseer. Deur die gebruik van die krag van die onderwerp om die onwaarheid van gekonstrueerde subjektiwiteit te negeer - dit is wat die skrywer gevoel het is sy taak [...]. On ferm die amptelike skeiding van die suiwer filosofie en die substantiewe of formeel wetenskaplike velde te oortref, was een van sy bepalende motiewe. "
| |||