Doc Immelman: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
AFM (besprekings | bydraes)
Lyn 41:
Vroeg in [[1946]] kry hy dubbele [[longontsteking]] en op aanbeveling van sy dokter doen hy aansoek vir ’n verplasing na [[Beaufort-Wes]] met sy droë lug. Steeds as telegrafis by die poskantoor begin hy hier skryf, eers in [[Engels]], maar later in [[Afrikaans]]. Hier kry hy weens sy klein postuur, bakore en vroeë pankop die bynaam Doc van sy kollegas, na aanleiding van die dwergie met dieselfde naam in die feëverhaal “''Sneeuwitjie en die sewe dwergies''”. In [[1950]] word hy weens sy kennis van [[Duits]] verplaas na [[Namibië]] (die destydse [[Suidwes-Afrika]]) en werk in [[Windhoek]] by die ingenieursafdeling van die poskantoor, veral as telegrafis en radio-operateur. Alle firmas in Suidwes het destyds kabelgramme in Duits van hul verskaffers in Duitsland ontvang en met sy vlot Duits was Doc die enigste telegrafis wat dié Morsekode-boodskappe kon transkribeer. Hy leer al die naburige stasies en prospekteerders ken en maak veral goeie vriende met die prospekteerders by [[Sendelingsdrif]] en Lorelei (vandag bekend as [[Rosh Pinah]]). In hierdie tyd koop hy sy eerste swaarkaliber-geweer en skiet sy eerste grootwild, soos gemsbok en koedoe, en gaan kuier naweke by vriende en familie op plase in die omgewing. As marconis bly hy in kontak met afgeleë dele van die land, sodat hy spoedig deur boere en ander na die uitsoek-jagplekke genooi is.
 
Vir ’n jaar lank vanaf [[1953]] bring hy tyd as plaasarbeider op die afgeleë plaas Garoab-Oost van Jan Verster naby Tsintsabis in die distrik Tsumeb deur, waar hy die Santaal aanleer. Hy bly hier op die “rooilyn”[[rooilyn]], die gebied wat op kaarte aangedui was met ’n dik rooi lyn waar blankes nie toegelaat is nie. Wit persone kon slegs met ’n werkpermit of op uitnodiging ingaan. Sy vernaamste taak hier is om wild te skiet vir die [[San]]- en [[Himba]]-plaaswerkers en jag word hierna sy groot liefde. Hierdie ervaring dien later as agtergrond vir sy roman “''Die buffeljagter''”. Hierna keer hy terug na die poskantoor in Windhoek as klerk en word later hoof -personeelbeampte, ’n betrekking wat hy beklee tot met sy aftrede op [[30 April]] [[1988]]. Hy beskryf sy loopbaan as dié van plaasarbeider, jagter, skrywer, fotograaf, swerwer en boemelaar. Hy is agt tale magtig, wat insluit [[Afrikaans]], [[Engels]], [[Duits]] (’n skoolvak), [[Spaans]] (wat hy op skool aanleer om hom verstaanbaar te maak vir sy Mexikaanse meisie Carmen se ouers), [[Portugees]] (wat hy in [[Angola]] aanleer), [[Frans]] en ook inheemse [[San]] en Ovambo tale en dialekte (wat hy in Namibië aanleer terwyl hy op ’n plaas werk).
 
In [[1958]] trou hy met Rya Senekal, dogter van Piet en Fienie Senekal van Windhoek, wat ook in die poskantoor gewerk het. Die egpaar het twee dogters, Lorraine en Yvette. Hulle wittebroodsreis is na die Etosha-pan en die jaar later besoek hulle Angola. Hy reis gereeld na die naby geleë Afrika-lande ([[Zimbabwe]], [[Zambië]], Angola, [[Mosambiek]], [[Botswana]] en Suid-Afrika) en bring ook in die negentigerjare vier besoeke aan [[Spanje]] en [[Portugal]]. Die gesin bly in Windhoek en besit ook vanaf [[1971]] ’n vakansiehuis op [[Hentiesbaai]], wat hy in [[2002]] verkoop.