Dennis Brain: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 12:
Brain was op die ouderdom van 21 aangestel in die eerste horing posisie in die Nasionale Simfonieorkes. Dit het egter nie lank gehou nie aangesien hy gou daarna saam met sy broer opgeroep is om tydens die [[Tweede Wêreldoorlog]] te veg.<ref name=":1">{{cite web |url=http://www.gramophone.co.uk/editorial/dennis-brain-%E2%80%93-obituary-gramophone-november-1957-by-walter-legge |title=Dennis Brain – Obituary |date=November 1957 |access-date=9 Oktober 2015 |website=Gramophone |publisher=Gramophone |last=Legge |first=Walter |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20180617070241/https://www.gramophone.co.uk/editorial/dennis-brain-%E2%80%93-obituary-gramophone-november-1957-by-walter-legge |archive-date=17 Junie 2018 |url-status=dead|df=dmy-all}}</ref> Beide broers het aangesluit by die Musiekgroep van die [[Britse Lugmag]]. Toe die lugmag se Simfonieorkes gevorm was het Brain daarby aangesluit. Die orkes het op 'n toer van welwillendheid van die Verenigde State gegaan. Gedurende die toer het 'n aantal orkes-dirigente vir Brain uitgenooi om na die oorlog by hulle aan te sluit, insluitende [[Leopold Stokowski]] van die [[Philadelphia Simfonieorkes]].
 
In 1943 het Brain se solo-loopbaan werklik koers gekry toe [[Benjamin Britten]] sy ''Serenade vir Tenoor, Horing en Strykinstrumente'' vir Peter Pears en Brain geskryf het. 'n Februarie 1944 opname van die Beethoven Horingsonate onthul 'n twee-en-twintigjarige Dennis Brain van buitengewone liriese virtuositeit, vloeibaarheid en musikale instink, en wat daartoe in staat is om note met ongewone talent te streel en op moeitelose wyse te speel.
 
Brain het oorspronklik 'n Franse instrument, 'n Raoux suier-klep horing, soortgelyk aan die wat deur sy vader gebruik is, bespeel. Hierdie tipe instrument beskik oor 'n besondere vloeibare toon en 'n fyn legato, maar bring 'n minder robuuste klank voort as die Duitse-vervaardigde instrumente wat in algemene gebruik begin raak het. Brain het in 1951 oorgeskakel na 'n Gebr. Alexander enkel B-mol instrument, en het gekla dat "hulle wil hê dat ek die heeltyd die regte note moet speel!" Die Alexander het oor 'n persoonlike en spesiaal geboude loodpyp beskik wat smaller was as die gewone instrument, en het oor 'n klank beskik wat, indien dit nie vergelykbaar was met die Raoux nie, ten minste 'n wink in die rigting van die ligter Franse instrument gegee het.