Teen 1945 was Brain die mees gesogste horingspeler in Engeland;<ref>{{cite web |title=Dennis Brain (1921–1957) – IHS Online |url=http://www.hornsociety.org/ihs-people/past-greats/28-people/past-greats/122-brain |website=www.hornsociety.org |access-date=9 Oktober 2015 |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20200215102906/https://www.hornsociety.org/ihs-people/past-greats/28-people/past-greats/122-brain |archive-date=15 Februarie 2020 |url-status=live|df=dmy-all}}</ref> Hy was maar slegs vier-en-twintig jaar oud. Sy vader het homself beseer tydens 'n val en die meeste van sy stamina om te speel verloor. Na die oorlog het [[Walter Legge]] en [[Thomas Beecham]] respektiewelik die [[Philharmonia Orchestra|Philharmonia]] en die [[Koninklike Filharmoniese Orkes]] gestig.<ref name=":1" /> Brain het in beide orkeste die posisie van hoof horingspeler gevul. Saam met [[Jack Brymer]] (klarinettis), Gwydion Brooke ([[fagot]]), Richard Walton (trompet), Terence MacDonagh (hobo), en Gerald Jackson (fluit) was hy 'n lid van die "koninklike familie" van Blaasinstrumentalisteblaasinstrumentaliste van die Koninklike Filharmoniese Orkes. Hy het later van tyd gevind dat hy nie genoeg tyd tot sy beskikking gehad het om beide poste te vul nie, en gevolglik uit die Koninklike Filharmoniese Orkes bedank.
Brain het sy belangstelling in die verwaarloosde area van [[kamermusiek]] herwin en saam met sy broer in 1946 'n blaasinstrumentkwintet gevorm. Hierdie groep het uiteindelik geweldig gegroei waten sy grootte betref entot in [[Duitsland]], [[Italië]] en [[Oostenryk]] getoer. Brain het ook 'n trio gestig saam met die pianis Wilfrid Parry en die violis Jean Pougnet. Die trio het tweemaal in [[Skotland]] getoer en het planne gemaak om tydens die winter van 1957 in Australië te toer. Brain het vlugtig 'n kamerensemble bymekaargebring wat bestaan het uit sy vriende, sodat hy musiek kon [[dirigent|dirigeer]]. In November 1953, onder die leiding van [[Herbert von Karajan]], en begelei deur die Philharmonia Orkes, het Brain die Mozart Horingconcertos Nos. 1–4 vir [[EMI]] opgeneem.<ref>{{cite web |title=Dennis Brain: Fanfare for the horn-player who blew up a storm |url=https://www.telegraph.co.uk/culture/music/rockandjazzmusic/3668933/Dennis-Brain-Fanfare-for-the-horn-player-who-blew-up-a-storm.html |website=Telegraph.co.uk |access-date=9 Oktober 2015 |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20190423035723/https://www.telegraph.co.uk/culture/music/rockandjazzmusic/3668933/Dennis-Brain-Fanfare-for-the-horn-player-who-blew-up-a-storm.html |archive-date=23 April 2019 |url-status=live|df=dmy-all}}</ref> In Julie 1954, weer onder leiding van Karajan, het Brain die orrel-deel tydens 'n opname van die [[Paasfees]]-himne van [[Pietro Mascagni]] se ''[[Cavalleria rusticana]]'' opgeneem.
Hy het ook saam met [[Karl Haas (dirigent)]] se Londense Barok-ensemble gespeel, beide opin opnames (van noemenswaardige belang, te wete [[Carl Ditters von Dittersdorf|Dittersdorf]] se Partita in D, [[Antonín Dvořák|Dvořák]] se Serenade in D mineur vir Blaasinstrumente, Op. 44, en [[Georg Friedrich Händel|Händel]] se Aria vir twee horings, [[hobo]]s en [[fagot]])<ref>[http://www.geocities.co.jp/MusicHall/1921/article13e.html The Unfamiliar Dennis Brain]</ref> en in konsert. Brain het 'n radio program getiteld ''The Early Horn'' in 1955 geproduseer. Daarin plaas hy klem op die belang van die speler oor die instrument, wat betref die voortbring van die perfekte [[toonhoogte|toon]]. Hy het sy humoristiese kant gewys deur 'n horingconcerto van [[Leopold Mozart]] te speel met 'n tuinslang tydens 'n [[Gerard Hoffnung]] musiekfees in 1956. Hy het die tuinslang tot lengte gesny met tuingereedskap ten einde die beste [[toonhoogte]] te verkry. Brain was berug vir sy sorgloosheid; sy instrument was vir baie jare 'n Frans-vervaardigde horing met 'n indrukwekkende verskeidenheid van duike. [[Benjamin Britten]] het een partituur onderteken met "Vir Dennis – ingeval hy die ander een verloor". Maar [[Thomas Beecham]] het Brain as 'n "wonderkind" beskryf<ref>Harold Rutland, Musical Times, 1957</ref> en Noël Goodin het hom gekarakteriseer as "die genie wat die horing getem het"; sy oudmodiese en verwaarloosde instrument was dieselfde instrument wat gehoor kan word op baie klassieke opnames van die tyd. Dennis Brain het verskeie jare in Hampstead by 37 Frognal gewoon.
