Antonio de Almeida: Verskil tussen weergawes

'''Antonio de Almeida''' ([[20 Januarie]] [[1928]] [[Neuilly-sur-Seine]] - [[18 Februarie]] [[1997]] [[Pittsburgh]]) was 'n [[Frankryk|Franse]] [[Dirigeer|dirigent]] en [[musikoloog]] van Portugees -Amerikaanse afkoms.

Hy is gebore as Antonio Jacques de Almeida Santos in Neuilly-sur-Seine naby Parys. Sy vader was Baron de Almeida Santos van [[Lissabon]], sy moeder was die voormalige Barbara Tapper van Highland Park naby [[Chicago]]. Sy peetvader was die pianis [[Arthur Rubinstein]].

As kind het hy [[klavier]] studeer en baie musikale talent vertoon (alhoewel hy erken het dat hy nie 'n uitsonderlike pianis was nie). In die vroeë veertigerjare het hy homself geleer om [[klarinet]] te speel deur na opnames van [[Benny Goodman]] en [[Artie Shaw]] te luister. Toe sy gesin na [[Buenos Aires]] verhuis het, het hy byonder [[Alberto Ginastera]] studeer, enwaar hy het die geleentheid gehad het om opvoerings te hoor wat deur die Europese vlugtelinge op die [[Teatro Colón]] uitgevoer is. <ref name="gram" > Wimbush, R. Here and There – Antonio de Almeida. Gramophone, September 1969, p376.</ref>

Hy het kernchemie studeer aan die [[Massachusetts Institute of Technology]]. Hy het 'n studentorkes daar gelei en besef dat hy meer in [[musiek]] belangstel het as in die [[wetenskap]]. Sy peetvader, die [[pianis]] [[ArturArthur Rubinstein]], het hom oortuig om sy volle studiebeurs aan M.I.T. op te gee. Hy het [[Yale-universiteit|Yale]] bygewoon, waar hy musiekteorie byonder [[Paul Hindemith]] studeer het. Hy het in 1949 sy [[Baccalaureus artium]] in Musiek aan Yale behaal. Hy het dirigeer klasse[[Dirigent|dirigeerklasse]] geneem by [[SergeiSerge KoussevitzkyKoussevitsky]] en [[Leonard Bernstein]] aan die Tanglewood Musieksentrum, en het ook studeer onder [[George Szell]]]. GedurendeTydens sy studentedae het hy eerste [[Franse horing|horing]] gespeel aan Tufts College-kollege, eerste [[fagot]] aan [[Harvard-universiteit|Harvard]], [[hobo]] saam met die Wellesley Orkes-orkes, [[klarinet]] aan [[Massachusetts Institute of Technology|MIT]] en die [[tjello]] aan [[Yale-universiteit|Yale]]. <ref name="gram"/>

In 1949 het hy in [[Lissabon]] vir die ''Portugese Radio-radio'' begin dirigeer, en kort daarna is hy aangestel as eerste dirigent by die Oporto Simfonieorkes. Terwyl hy daar was, het hy [[Thomas Beecham]] uitgenooi om die orkes as gasheergasdirigent te dirigeer. Hy was die dirigent van die ''Portugese Radio-radio'' in Lissabon (1957–1960) en daarna van die [[Stuttgart Filharmoniese Orkes]] (1962–1964). Hy het in 1964 die Paryse buiging van ''Il Trittico'' by die [[Opéra-Comique]] gegee, <ref name="gram"/> en het van 1965 tot 1967 by die [[Opéra National de Paris]] gewerk . Hy was hoofdirigent van die [[Houston Simfonieorkes]] (1969–1971) en daarna musiekdirekteur van die [[Orchestre philharmonique de Nice]] (1971–1978). Hy het die Argentynse première van Mahler se 7de Simfonie in Buenos Aires gedirigeer.<ref name="gram"/> Hy het die musiekdirekteur van die [[Moskou Simfonieorkes]] geword, welke pos hy tot sy dood beklee het.

Hy het verskeie opnames gemaak en gespesialiseer in Franse operas soos [[Ambroise Thomas]] se ''Mignon'' en ''Hamlet'', en Fromental Halévy se ''La Juive''. Sy opnames het 'n instrumentele rol gespeel in die herwaardering van die komposisies van [[Ernest Chausson]], Henri Duparc, Florent Schmitt en [[Jules Massenet]] en die werke se terugkeer na die aktiewe repertorium. Hy het balletmusiek opgeneem uit die operas van [[Gaetano Donizetti]], [[Gioachino Rossini]], en [[Giuseppe Verdi]]. Hy het saam met die Moskou Simfonieorkes die orkeswerk van onder andere Charles Tournemire, Henri Sauguet, en [[Gian Francesco Malipiero]] opgeneem. Hy het vir verskeie [[plaatetiket|etikette]] opnames gemaak, insluitende Columbia Records, [[EMI]], Erato Records, [[Naxos Plate-etiket|Naxos]], Philips Records, RCA Records en Supraphon.