ENIAC: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
opruim na vertaling |
||
Lyn 7:
Die ENIAC se ontwerp en konstruksie was gefinansier deur die Amerikaanse leër gedurende die [[Tweede Wêreldoorlog]]. Die konstruksiekontrak is geteken op [[5 Junie]], [[1943]], en werk op die rekenaar het die volgende maand in die geheim begin onder die skuilnaam "Projek PX" deur die Universiteit van Pennsilvanië se Moore Skool van Elektriese Ingenieurswese. Die volledige masjien is onthul op [[14 Februarie]], [[1946]] by die Universiteit van Pennsilvanië, en het $500,000 gekos. Dit is formeel deur die V.S. Weermagartillerie in Julie 1946 in diens geneem. ENIAC is afgeskakel op [[9 November]] 1946 vir opknappings en 'n geheue-opgradering, en is toe geskuif na die Aberdeen toetsgronde, [[Maryland]] in 1947. Daar, op [[29 Julie]] [[1947]], is dit weer aangeskakel en was dit in voortdurende gebruik tot 11:45 nm op [[2 Oktober]] [[1955]].
[[Lêer:Two women operating ENIAC.gif|regs|duimnael|300px|Programmeerders Betty Jean Jennings (links) en Fran Bilas (regs) besig op die ENIAC se
Die ENIAC is bedink en ontwerp deur John Mauchly en J. Presper Eckert van die Universiteit van Pennsilvanië.<ref name=Wilkes>{{cite book
Lyn 25:
Die ENIAC was 'n modulêre [[rekenaar]], saamgestel uit individuele panele om verskillende funksies te verrig. Twintig van hierdie modules was akkumulators, wat nie net kon optel en aftrek nie, maar kon ook 'n tien-syfer desimale getal in hulle geheue stoor. Getalle was aangegee tussen twee eenhede oor 'n aantal algemeendoelige busse, of borde, soos dit genoem was. Om die hoë spoed te bereik moes die panele die getalle ontvang en aanstuur, bereken, die antwoord stoor, en die volgende stap aktiveer - alles sonder bewegende onderdele. Die sleutel tot sy veelsydigheid was die vermoë om te vertak; dit kon verskillende bewerkings, wat afhanklik was van die berekende resultaat, aktiveer.
Naas die spoed, was die mees merkwaardige kenmerk omtrent die ENIAC, die grootte en kompleksiteit daarvan. ENIAC het 17
ENIAC het tien-posisie ringtellers gebruik om syfers te stoor; elke syfer het 36 vakuumbuise gebruik, 10 daarvan was tweevoudige triodes vir die flip-floppe van die ringteller. Rekenkunde was uitgevoer deur die impulse "te tel" met die ringtellers en genereer dan dra-impulse as die teller "rondspring", die idee was om in elektronika die bewerking van die syferwiele van 'n meganiese optelmasjien na te maak. ENIAC het twintig tien-syfer getekende akkumulator wat tien-komplement voorstelling gebruik en kon 5,000 eenvoudige optel- en aftrekbewerkings doen tussen enige van hulle aan 'n bron (bv, nog 'n akkumulator, of 'n konstante seintoestel) elke sekonde. Dit was moontlik om 'n paar akkumulators aanmekaar te koppel en gelyktydig te hardloop. Die topspoed van die bewerking was dus moontlik baie hoër weens die parallelle verwerkings.
Dit was moontlik om die oordra van een akkumulator na 'n ander akkumulator te bedraad om met dubbele presisie rekenkundige bewerkings te doen, maar die akkumulator se draerstroombaan se tydsberekening het die bedrading van drie of meer akkumulators (vir hoër akkuraatheid) verhoed. Die ENIAC het vier van die akkumulators, wat deur 'n spesiale vermenigvuldiger-eenheid beheer is, gebruik om tot 385 vermenigvuldigingsbewerkings per sekonde te verrig. Die ENIAC het ook vyf van die akkumulators, wat deur 'n spesiale Deler / Magswortel-eenheid beheer is, gebruik om tot veertig deelbewerkings per sekonde of drie [[vierkantswortel]]
Die ander nege eenhede in ENIAC was die Aanskakeleenheid (wat die masjien begin en gestop het), die
[[Lêer:Classic shot of the ENIAC.jpg|duimnael|300px|
Die verwysings deur Rojas en Hashagen of (Wilkes 1956) gee meer besonderhede oor die tydverloop van operasies, wat ietwat van dié hierbo uiteengesit verskil. Die basiese masjien siklus was 200 mikrosekondes (20 siklusse van die 100
== Verwysings ==
| |||