Navorsing deur Adam Maloof et al. (2010) het aangetoon dat omtrent 716 mj gelede ysvorming selfs in gebiede wat in hierdie tyd aan die [[ewenaar]] geleë was, het opgetree.<ref name="Princeton">{{cite web |url=https://www.princeton.edu/news/2010/04/30/global-glaciation-snowballed-giant-change-carbon-cycle |title=Princeton |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/2020022518510920200331111428/https://www.princeton.edu/news/2010/04/30/global-glaciation-snowballed-giant-change-carbon-cycle |archive-date=2531 FebruarieMaart 2020 |url-status=live|df=dmy-all}}</ref> Die oorsake van hierdie ekstreme ystydperke, wat dalk amper die hele planeet met ys bedek het, is nie goed bekend nie en daar is talle teorieë in talle weergawes. Een van die nuuste teorieë (2017) sê dat daar omstreeks 712 mj gelede 'n periode van reusagtige vulkanisme gewees het in 'n gebied oor die huidige [[Alaska]], [[Kanada]] en [[Groenland]] wat 3000 km lank was. Hierdie gebiede was toe aan die ekwator geleë en dié vulkanisme het lank genoeg geduur en genoeg stowwe (aërosols) in die atmosfeer gespuit dat dit die sonlig geblokkeer het en die aarde afgekoel het. Daardeur het die ys van die pole uitgebrei tot dit aan die breedte van die huidige [[Kalifornië]] gestrek het. Dit het die albedo van die aarde verander en begin om die sonlig te weerkaats. Dit het die afkoeling versterk sodat die ys verder kon uitbrei. Die gevolg was 'n wêreldwye ystyd wat homself in stand gehou het. <ref>{{webaanhaling|url=https://www.seas.harvard.edu/news/2017/03/perfect-storm-of-fire-and-ice-may-have-led-to-snowball-earth|titel=Harvard {{Outeur|Leah Burrows}}}}</ref>
Navorsing op [[koolstof]] se [[isotoop|isotope]] het aangetoon dat die [[koolstofkringloop]] in hierdie tyd sterk verskil het van die huidige een. Uitstoot van uiters groot hoeveelhede [[koolstofdioksied]] is moontlik die oorsaak van die einde van die glasiasies.<ref name="Princeton"/>
