Misdaad en Straf: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 166:
 
== Ontvangs ==
Die eerste deel van ''Misdaad en Straf'' wat in die Januarie en Februarie uitgawes van ''The Russian Messenger'' gepubliseer is,'' het openbare sukses behaal. In sy memoires onthou die konserwatiewe belletrist Nikolay Strakhov dat ''Misdaad en Straf'' in Rusland die literêre sensasie van 1866 was. <ref>McDuff, ppbl. x–xi</ref> . <ref>McDuff, ppbl. x–xi</ref> Tolstoy se roman ''Oorlog en vrede'' wordis in ''dieThe RussieseRussian boodskapperMessenger'' opgesom in dieselfde tyd as ''misdaad en straf'' opgesom.
 
Die roman trekhet spoedig die kritiek op van die liberale en radikale kritici ontvang. GZ Yeliseyev het tot die verdediging van die Russiese studentekorporasies gekom en homhomself afgevra, "was daar al ooit 'n geval datwaar 'n student moord pleeg ter wille van roof?" Pisarev, bewus van die artistieke waarde van die roman, het ''Raskolnikov'' as 'n produk van sy omgewing beskryf en aangevoer dat die hooftema van die werk armoede en die resultate daarvan was. Hy het die uitnemendheid van die roman gemeet aan die akkuraatheid waarmee DostojewskiDostojefski die hedendaagse sosialemaatskaplike werklikheid uitgebeeld het, en gefokus op wat hy as teenstrydighede in die verhaal van die roman beskou. Strakhov het Pisarev se bewering dat die tema van omgewingsdeterminismeomgewingsgebaseerde determinisme noodsaaklik vir die roman was, verwerp en daarop gewys dat DostojewskiDostojefski se houding teenoor sy held simpatiek was: "Dit is nie 'n bespotting van die jonger geslag nie, ook nie 'n verwyt of 'n beskuldiging nie - dit isbetreur 'n treur oor Ditdit." <ref>Jahn, [http://www1.umn.edu/lol-russ/hpgary/Russ3421/lesson9.htm Dostoevsky's Life and Career]<br />* McDuff, ppbl. xi–xii</ref> Solovyov was van mening dat die betekenis van die roman, ondanks die algemene mislukking daarvan, duidelik en eenvoudig is: 'n man wat homself beskou as 'regooriemand beskou'wat beskoukan oorstap en so te sê die sprong neem', ontdek dat hywat volgens homsy eie siening 'n intellektueel en selfs moreel verantwoordbare oortreding van 'n arbitrêre wet was., blyklater uitingevolge sy gewete "'n sonde, 'n skending van innerlike morele geregtigheid was ... dat innerlikedie ingekeerde sonde van self-afgodediensdie ''"eie ek"'' en absolute vooropstelling van slegs jou eie belange slegs verlosgebreek kan word deur 'n innerlike daad van selfverloëning." <ref>Solovyov commemorative speechgedenktoespraak (1881), quotedaangehaal bydeur McDuff (2002), ppbl. xii–xiii</ref>
 
Die vroeë [[Simbolisme|SymbolistieseSimboliese]] beweging wat die Russiese lettersletterkunde in die 1880's oorheers het, het meer te make gehad met estetika as die visceralewerklike realisme en intellektualiteit van ''Misdaad en Straf'', maar 'n neiging tot mistiekmistisisme onder die nuwe generasie simboliste in die 1900's het gelei tot die herwaardering van die roman as 'ndie adresaanspreek aanvan die dialektiek van gees en materie. <ref>Cox, Gary (1990). ppbl. 14–15</ref> In die karakter van ''Sonya'' (''Sofya Semyonovna'') het hulle 'n beliggaming gesien van beide die Ortodokse vroulike beginsel van ''hagia sophia'' (heilige wysheid) - "tegelyk seksueel en onskuldig, verlossend in beide haar lyding en haar eerbied vir lyding", en die belangrikste vroulike godheid van Russiese folklore ''[[Mokosj|mat syra zemlya]]'' (klamvogtige moeder aarde). <ref>Cox, Gary (1990). pbl. 15</ref> Raskolnikov is 'n "seun van die aarde" wie se egoïstiese strewes hom lei tot idees en optredeoptredes wat hom vervreem van die bron van sy krag, en hy moet voor haar buig voordat sy hom van die vreeslike las van sy skuld kan verlig. <ref>Cox, Gary (1990). ppbl. 15–16</ref> Die filosoof en die Ortodokse teoloog Nikolay Berdyaev het Solovyov en die simboliste se gevoel van die spirituele betekenis van die roman gedeel, en dit gesien as 'n illustrasie van die moderne era se hubristiesehubris self-verifikasieen selfvoldaanheid en selfingenomenheid, of wat hy '"selfmoord van die mens"' noem. ''Raskolnikov'' beantwoord sydie vraag of hy die reg het om alleenlik dood te maak met verwysing na sy eie arbitrêre wil te moor, maar volgens Berdyaev is dit vrae wat slegs deur God beantwoord kan word, en '"hy wat nie buig voor daardie hoër sal vernietiggesag nie, vernietig sy buurmanmedemens en vernietig homself: dit is die betekenis van ''Misdaad en Straf''". <ref>Cox, Gary (1990). pbl. 17</ref>
 
''Misdaad en straf'' is beskou as 'n belangrike werk in 'n aantal Europese kultuurbewegings uit die 20ste eeu, veral die ''Bloomsbury-groep'', [[psigoanalise]]- en [[eksistensialisme|eksistensialistiese]] groepe. Van die skrywers wat met die ''Bloomsbury-groep'' geassosieer word, ishet [[Virginia Woolf]], John Middleton Murry en [[D.H. Lawrence|DH Lawrence]] wat van die werk bespreek het. [[Sigmund Freud|Freud]] het DostojewskiDostojefski se werk hoog aangeslaan, en baie van sy volgelinge het probeer om psigoanalitiese interpretasies vanaan ''Raskolnikov'' toe te bewerkstelligdig. <ref>In ''"Raskolnikov's transgression and the confusion between destructiveness and creativity"'' bespreek Richard Rosenthal discusses ''Raskolnikov's' crimese misdaad in termsterme ofvan thedie projectionprojeksie ofvan intrapsychicintra-psigiese violencegeweld: "''Raskolnikov'' believesis thatvan frustrationmening anddat painfrustrasie canen bepyn evadedvermy bykan attackingword thatdeur partdié ofdeel thevan mentaldie apparatusgeestesapparaat ablewat tohulle perceivekan themwaarneem aan te val. ThoughtsGedagtes areword treatedbehandel as unwantedongewenste thingsdinge, fitslegs onlygeskik forvir expulsionuitsetting. SuchSulke pathologicalpatologiese projectiveprojeksie-identifikasie identificationlei resultstot ingewelddadige violentfragmentering fragmentationen anddie thedisintegrasie disintegrationvan of thedie personalitypersoonlikheid; thedie evacuatedontruimde particlesdeeltjies areword experiencedervaar asasof havinghulle an'n independentonafhanklike lifelewe threateningvan himbuite fromaf outsidebedreig." FromUit ''"Do I Dare Disturb the Universe"'' (edred. James Grotstein) (1981). Caesura Press. pbl. 200</ref> Onder die eksistensialiste, het veral [[Jean-Paul Sartre|Sartre]] en [[Albert Camus|Camus]] Dostojewski se invloed erken. <ref>Cox, Gary (1990). ppbl. 18–21</ref>
 
Die verwantskap van ''misdaad en straf'' met sowel godsdienstige mistiek as psigoanalise het gelei tot onderdrukking van die bespreking in [[Sowjetunie|Sowjet-]] Rusland: interpretasies van ''Raskolnikov'' was geneig om in lyn te komwees met Pisarev se idee van reaksie op onregverdige sosio-ekonomiese toestande. <ref>Cox, Gary (1990). pbl. 22</ref> 'Nn Uitsondering hierop was die werk van Mikhail Bakhtin, wat deur baie kommentators as die oorspronklikste en insiggewendste ontleder van DostojewskiDostojefski se werk beskou is. In ''"Problems of Dostoevsky's Poetics"'' argumenteer Bakhtin dat pogings om die karakters van DostoevskyDostojefski vanuit die oogpunt van 'n bestaande filosofie te begryp, of as geïndividualiseerde 'objekte' wat sielkundig geanaliseer moet word, altyd die unieke "artistieke argitektoniekargitektoniese aard of struktuur" van sy werke sal binnedring . <ref>Bakhtin, Mikhail (1984). ''Problems of Dostoevsky's Poetics''. pbl. 9</ref> In sulke gevalle is beide die kritiese benadering en die veronderstelde doel van ondersoek 'monologies': alles word gesien as watdat dit plaasvind binne die raamwerk van 'n enkele oorkoepelende perspektief, hetsy die van die kritikus of die van die skrywer. BakostinDostojefski se kuns, volgensargumenteer DostojewskiBakhtin, is inherent 'dialogies': gebeure gaan voort op die basis van interaksie tussen self-validerendeselfbevestigende, subjektiewe stemme, dikwels binne die bewussyn van 'n individuele karakter, soos die geval is met ''Raskolnikov''. ''Raskolnikov'' se bewussyn word uitgebeeld as 'n bakleierystryd vir al die botsende idees wat uitdrukking vind in die roman: almal en alles wat hy teëkom, word weerspieël en gebreekgesplits in 'n "gedialiseerde" binnelandseinterne monoloog wat die vorm van dialoog aanneem. <ref>Bakhtin (1984). ppbl. 74–75</ref> Hy het eksterne verhoudings verwerp en syin plaas daarvan die pynlike interne dialoog gekies; net ''Sonya'' kan ondanks sy wreedheid aanhou om met hom te skakel. Sy openheid vir dialoog met ''Sonya'' is al wat hom in staat stel om terug oor "die drempel te beweeg inna die werklike kommunikasie (bekentenis en openbare verhoor) - nie uit skuld nie, want hy vermy die erkenning van sy skuld, maar uitvanweë moegheid en eensaamheid, daarvoor.want hierdie versoenende stap is die enigste manier waarop verligting moontlikgebring kan word en waarop ontsnap kan word van die kakofonie en geraas van 'n ongeëindigdeoneindige, voortgesette innerlike dialoog. ' "
 
== Verwysings ==