Misdaad en Straf: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 170:
== Styl ==
''Misdaad en Straf'' is geskryf uit 'n derdepersoon- alwetende perspektief. Dit word hoofsaaklik vanuit die oogpunt van Raskolnikof vertel, maar kan soms oorgaan na die perspektief van ander karakters soos Swidrigailof, Razoemichin, Loezjin, Sonja of Doenja. Hierdie verteltegniek, wat die verteller baie nou laat saamsmelt met die bewussyn en standpunt van die sentrale karakters, was besonder oorspronklik vir die tydvak waarin dit geskryf is. Frank merk op dat Dostojefski se gebruik van tydsverskuiwings van geheue en manipulering van chronologie die latere eksperimente van [[Henry James]], [[Joseph Conrad]], [[Virginia Woolf]] en [[James Joyce]] voorafgaan. Die laat-19de-eeuse leser was egter gewoond aan meer ordelike en lineêre tipe vertelstyle. Dit het gelei tot die volharding van die legende dat Dostojefski 'n slordige en nalatige skrywer was
{{Aanhalingskas|'n Woord ... 'n mens kom dit nie eers agter nie, 'n klein feit wat slegs 'n lyn in beslag neem; en dit kom weer vyftig bladsye later ter sprake ... [sodat] die kontinuïteit onverstaanbaar word as 'n paar bladsye oorgeslaan word.<ref>Frank (1994), bl. 184<br />* Frank (1995), bl. 92–93</ref>}}
Dostojewski maak gebruik van uiteenlopende spraakmaniërismes asook sinne van verskillende lengtes vir verskillende karakters. Diegene wat kunsmatige taal gebruik - byvoorbeeld Loezjin - word geïdentifiseer as onaantreklike mense. Mev. Marmeladof se verstrooide gedagtes word weerspieël in haar taal. In die oorspronklike [[Russies]]e teks het die name van die hoofkarakters iets van 'n dubbele betekenis, maar in vertaling gaan die subtiliteit van die Russiese taal oorwegend verlore weens verskille in taalstruktuur en kultuur. Die oorspronklike Russiese titel (Преступление и наказание) is byvoorbeeld nie die direkte ekwivalent van "Misdaad en straf" nie. Die fisiese beeld van misdaad, as die oorsteek van 'n hindernis of 'n grens, gaan verlore in vertaling, asook die godsdienstige implikasie van oortreding.<ref>Morris (1984), bl. 28<br />* Peace (2005), bl. 86<br />* Stanton–Hardy (1999), bl. 8</ref>
| |||