Die dood van Iwan Iljitsj: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Geskep deur die bladsy "The Death of Ivan Ilyich" te vertaal
(Geen verskil)

Wysiging soos op 10:26, 29 Mei 2020

Die dood van Iwan Iljitsj ( Russies: Смерть Ивана Ильича, Smert 'Ivána Ilyichá ), wat die eerste keer in 1886 gepubliseer is, is 'n novelle deur Leo Tolstoi, wat beskou word as een van die meesterstukke van sy laat fiksie. Dit is kort na sy godsdienstige bekering in die laat 1870's geskryf.

"Dit word gewoonlik voorgehou as een van die beste voorbeelde van die novelle", [1] en vertel die verhaal van 'n hooggeregshofregter in die 19de-eeuse Rusland, sy lyding en sy uiteindelike dood aan 'n terminale siekte.

Verhaal

Karakters

  • Iwan Iljitsj ( Iljitsj is 'n patroniem, sy van is Golowin ) is 'n hoog aangeskrewe amptenaar van die Hof van Justisie, en wat deur Tolstoi beskryf word as, ''nog so koud en formeel soos sy ouer broer, nog so wild soos die jongere broer, maar 'n middelweg hulle —'n intelligente, lewendige en aangename man. ' Namate die verhaal vorder, word hy meer en meer introspektief en emosioneel namate hy nadink oor die rede vir sy pynlike siekte en dood.
  • Praskofja Fëdorofna Golowin is Iwan se onsimpatieke vrou. Sy word gekenmerk as selfbehep en stel nie belangstel in haar man se stryd nie, tensy dit haar direk beïnvloed.
  • Gerasim is die jong butler van die Golovins. Hy neem die rol aan as trooster en opsigter tydens Iwan se siekte.
  • Peter Iwanowitsj is Iwan se jarelange vriend en kollega. Hy het saam met Iwan regte studeer en is die eerste persoon wat Iwan se naderende dood erken.
  • Wasia is die seun van Iwan.
  • Lisa Golowin is Iwan se dogter.
  • Fëdor Petrisjsjef is Lisa se verloofde.

Opsomming van verhaal

Iwan Iljitsj leef 'n sorgelose lewe wat ''baie eenvoudig en gewoon is en daarom die mees vreeslikste is''. Soos almal wat hy ken, spandeer wy hy sy lewe daaraan om die sosiale leer te klim. Deur 'n huwelik met 'n vrou te verduur wat hy dikwels as irriterend en veeleisend vind, werk hy sy weg op na die amp van 'n magistraat, danksy die invloed wat hy op 'n vriend wat pas bevorder is het, en fokus hy meer op sy werk namate sy gesinslewe al hoe minder verdraagsaam word.

Terwyl hy eendag gordyne vir sy nuwe huis ophang val hy op 'n ongemaklike wyse en beseer hy homself. Alhoewel hy aanvanklik nie veel daaraan dink nie, begin hy aan onrusbarende pyn te ly. Namate sy ongemak toeneem, raak hy geïrriteerd met sy gesin. Sy vrou dring uiteindelik daarop aan dat hy 'n dokter besoek. Die dokter kan nie die oorsaak van sy kwaal identifiseer nie, maar dit word gou duidelik dat sy toestand terminaal is. Iwan, gekonfronteer met hierdie diagnose, toets enige remedie wat hy kan vind en elke 'n geneesmiddel vir sy verslegtende situasie, totdat die pyn so intens word dat hy gedwing word om op te hou werk en die res van sy dae in die bed deur te bring. Hier kom hy van aangesig tot aangesig met sy sterflikheid, en besef dat hy dit nie regtig begryp nie,

Tydens die lang en pynlike sterwensproses is Iwan van oordeel dat hy nie sy lyding verdien nie omdat hy reg geleef het. As hy nie 'n goeie lewe geleef het nie, kan daar moontlik 'n rede vir sy pyn wees; maar hy het wel, so pyn en dood moet derhalwe willekeurige en sinnelose verskynsels wees. Terwyl hy sy gesin begin haat omdat hulle die onderwerp van sy komende dood vermy en ignoreer, en omdat hulle voorgee dat hy slegs siek is en nie aan't sterf is nie, is sy enigste troos sy kneg, Gerasim, die enigste persoon in Iwan se lewe wat nie die dood vrees nie, en ook die enigste wat, behalwe vir sy eie seun, deernis betoon. Iwan begin te bevraagteken of hy wel 'n goeie lewe gehad het.

In die laaste dae van sy lewe maak Iwan 'n onderskeiding tussen 'n kunsmatige lewe, soos sy eie, wat die ware betekenis van die lewe verberg en veroorsaak dat 'n mens die dood vrees, en 'n oorspronklike lewe, soos die lewe van Gerasim. Die oorspronklike lewe word gekenmerk deur deernis en simpatie, die kunsmatige lewe deur eiebelang en eiewaan. Dan slaan 'n ''krag'' vir Iwan in die bors en sy, en ervaar hy 'n helder lig. Sy hand val op die hoof van sy seun en Iwan ontferm hom oor sy seun. Hy haat nie meer sy dogter of vrou nie, maar voel eerder jammer vir hulle en hoop dat sy dood hulle sal vrylaat. Sodoende vrees hy nie meer die dood nie, en soos Tolstoi suggereer, verdwyn die dood self.

Interpretasie

In 1984 het die filosoof Merold Westphal gesê dat die verhaal "die dood as 'n vyand uitbeeld wat (1) daartoe lei dat ons onsself mislei en in ontkenning leef, (2) ons van die betekenis van die lewe ontneem en (3) ons in afsondering plaas." In 1997 skryf die sielkundige Mark Freeman:

Die alledaagse uitbeelding van Iwan se lewe, tesame met die dramatisering van sy lang en uitmergelende stryd met die dood, blyk inderdaad die teorieë van Tolstoi oor die morele lewe op direkte wyse te weerspieël, welke hy grotendeels tydens sy sabbatsverlof in 1877 geformuleer en opgedoen het. In sy lesings oor Russiese letterkunde argumenteer die Russies-gebore romanskrywer en kritikus Vladimir Nabokov dat 'n sondige lewe (soos die van Iwan) vir Tolstoi die morele dood beteken. Daarom is die dood, die terugkeer van die siel na God, vir Tolstoi 'n morele lewe. Om Nabokov aan te haal: "Die Tolstoiaanseformule is: Iwan het 'n slegte lewe geleef, en aangesien die slegte lewe niks anders is as die dood van die siel nie, het Iwan 'n lewende dood gelewe; en aangesien God se lewende lig anderkant die dood is, het Ivan as't ware in 'n nuwe lewe in doodgegaan- die Lewe met hoofletter L."

Die dood kom alomteenwoordig in die diskoers op 'n realistiese en absorberende manier voor, maar die werklike liggaamlikheid van die dood is slegs aanwesig in die vroeë hoofstukke. In plaas daarvan lei die verhaal die leser deur 'n nadenkende, metafisiese ondersoek na die rede vir die dood en wat dit beteken om werklik te leef. Tolstoi was 'n man wat baie met self-twyfel en geestelike besinning gesukkel het, veral toe hy in 1910 naby sy eie dood genader het. [2] In sy boek 'n Belydenis, skryf Tolstoi:

Hierdie persoonlike epifanie het 'n beduidende geestelike omwenteling in die lewe van Tolstoi veroorsaak, waardeur hy die Russies-Ortodokse Kerk, seksualiteit, opvoeding ens. bevraagteken het. [3] Die letterkunde wat Tolstoi gedurende hierdie tydperk geskryf het is van sy mees kontroversiële en filosofiese werk, soos Die Dood van Iwan Iljitsj en ander beroemde kortverhale soos Die Kreutzer Sonate en Die Duiwel . Vanuit 'n biografiese oogpunt is dit dus moontlik om Die Dood van Iwan Iljitsj te interpreteer as 'n manifestasie van Tolstoi se omhelsing van die dood en die betekenis van sy eie lewe gedurende sy laaste jare. [4] Met ander woorde, deur 'n bepaalde soort lewenstyl en die ondraaglike agteruitgang daarvan te dramatiseer, kan Tolstoi sy filosofie oordra dat sukses soos dit deur die samelewing beoordeel word, soos die van Iwan Ijitsj, teen 'n groot morele koste kom, en indien 'n mens besluit om die koste te betaal, sal die lewe hol en onsinnig wees en daarom erger as die dood.

Martin Heidegger se magnum opus, Sein und Zeit (1927), verwys na die novella as 'n illustrasie van om na die dood te gaan. [5]

Engelse vertalings

  • Aylmer en Louise Maude
  • Rosemary Edmonds (1960)
  • Richard Pevear en Larissa Volokhonsky (2009)

Aanpassings

  • A Simple Death (1985) geregisseer deur Alexander Kaidanovsky
  • Ivans Xtc (2000) geregisseer deur Bernard Rose
  • Ikiru (1952) geregisseer deur Akira Kurosawa

Verwysings

  1. "Tolstoy, Leo." Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2014.
  2. Merriman, C. D. (2007). "Biography of Leo Tolstoy". The Literature Network. Jalic Inc. Besoek op 23 Februarie 2016.
  3. "The Death of Ivan Ilyich: About the Author". The Big Read (2006–2011). {{cite web}}: Missing or empty |url= (hulp)
  4. Podgorski, Daniel (20 Oktober 2015). "Proximity to Death: Authentic Living and Authentic Dying in Leo Tolstoy's The Death of Ivan Ilyich". The Gemsbok. Your Tuesday Tome. Besoek op 23 Februarie 2016.
  5. Kaufmann, Walter. "Existentialism and Death": 75–93. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)

Eksterne skakels