Die dood van Iwan Iljitsj: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 56:
{{Aanhalingskas|Tolstoi se boek handel oor baie dinge: die tirannie van burgerlike kleinighede en beuselagtighede, die verskriklike swakhede van die menslike hart, die vooropstelling en die ontbloting van die dood. Maar meer as alles, sou ek sê, gaan dit oor die gevolge van 'n lewe sonder betekenis, dit wil sê sonder 'n ware en volgehoue verbinding met 'n mens se "lewe" ... (384)<ref>{{cite journal|last=Freeman|first=Mark|title=Death, Narrative Integrity, and the Radical Challenge of Self-Understanding: A Reading of Tolstoy's 'Death of Ivan Ilyich'|journal=Ageing & Society|date=Julie 1997|volume=17|issue=4|pages=373–398|doi=10.1017/S0144686X97006508}}</ref>}}
Die alledaagse uitbeelding van Iwan se lewe, tesame met die dramatisering van sy lang en uitmergelende stryd met die dood, blyk inderdaad die teorieë van Tolstoi oor die [[Etiek|morele lewe]] op direkte wyse te weerspieël, welke hy grotendeels tydens sy sabbatsverlof in 1877 geformuleer het. In sy lesings oor Russiese letterkunde argumenteer die Russies-gebore romanskrywer en kritikus [[Vladimir Nabokov]] dat 'n sondige lewe (soos die van Iwan) vir Tolstoi die morele dood beteken. Daarom is die dood, die terugkeer van die siel na God, vir Tolstoi 'n morele lewe. Om Nabokov aan te haal: "Die [[Leo Tolstoi|Tolstoiaanse]] formule is: Iwan het 'n slegte lewe geleef, en aangesien die slegte lewe niks anders is as die dood van die siel nie, het Iwan 'n lewende dood gelewe; en aangesien God se lewende lig anderkant die dood is, het Ivan as't ware 'in 'n nuwe lewe in doodgegaan'- die Lewe met 'm hoofletter L." <ref>{{Cite book|title=Lectures On Russian Literature|last=Nabokov|first=Vladimir Vladimirovich|publisher=Harcourt|year =1980|isbn=|location=|pages=237|author-link=Vladimir Nabokov}}</ref>
[[Dood|Die dood]] kom alomteenwoordig in die vertelling op 'n realistiese en absorberende manier voor, maar die werklike liggaamlikheid van die dood is slegs aanwesig in die vroeë hoofstukke. In plaas daarvan lei die verhaal die leser deur 'n nadenkende, metafisiese ondersoek na die rede vir die dood, en wat dit beteken om werklik te leef. Tolstoi was 'n man wat baie met self-twyfel en geestelike besinnings gesukkel het, veral toe hy in 1910 sy eie dood begin nader het. <ref>{{Cite web|url=http://www.online-literature.com/tolstoy/|title=Biography of Leo Tolstoy|last=Merriman|first=C. D.|date=2007|website=The Literature Network|publisher=Jalic Inc.|access-date=23 Februarie 2016}}</ref> In sy boek '''n Belydenis'', skryf Tolstoi:
| |||