San Gimignano word verbind met een van die bekendste Toskaanse digters van die [[Trecento]], FolgóreFolgòre da San Gimignano (omstreeks 1270–1332), wat bekendheid verwerf het met sy ''corona'' van veertien sonette, opgedra aan 'n groep van twaalf ekstravagante jong adellikes uit Siena, in Italiaans destyds bekend as ''brigata nobile e cortese''.
Die sonette, ook bekend as ''Sonetti de’ mesi'', beskryf die lewe van adellike hoofse kringe in Siena met beskrywings van feesvierings, bankette, [[jag]]geselskappe, musiek en ridderlike toernooie wat in elke maand van die jaar plaasgevind het - op uitgesogte plekke en in die geselskap van aantreklike dames.
FolgóreFolgòre da San Gimignano se digkuns word grotendeels by die Toskaanse genre van komiese liriek gereken, maar sy bogenoemde sonette het van hom ook 'n meester van 'n genre van Oksitaanse oorsprong gemaak - die ''plazer'' waarin aangename, plesierige aktiwiteite en ander onderwerpe behandel word. In sy sonette, waarin 'n geïdealiseerde adellike leefstyl beskryf word, gee die digter sy ontevredenheid met die destydse samelewing te kenne.<ref>Christopher Kleinhenz (red.): ''Routledge Revivals - Medieval Italy. An Encyclopedia. Volume I A–K''. Abingdon, Oxon and New York, NY: Routledge 2004, bl. 540</ref>
