Dubbelbreking: Verskil tussen weergawes

Die bekendste kristalle wat dubbelbreking vertoon is die yslandspaat vorm van [[kalsiet]]. Hulle dubbelbreking is sterk en eenassig. Indien 'n ligstraal daarop val word dit in twee strale gesplits, wat ander polarisasie het. Die een straal volg die wette van Snellius en word die ''gewone straal'' ("o" ordinary) genoem. Die ander een wat hierdie wette nie volg nie, heet die ''buitegewone straal'' ("e" extraordinary)<ref>''Handboek vir die natuurkunde'', {{Outeur|G.C. Gerrits}}, Brill Archive, 1933</ref> Hierdie effek tree nogtans nie op, wanneer die lig in die rigting van die hoofas van die kristal val nie. In die geval van kalsiet is hierdie die drietallige as van die R{{bostreep|3}}c ruimtegroep. In hierdie hoofrigting reis alle lig met dieselfde spoed. In ander rigtings kan die breking beskryf word met twee brekingindekse: <math>n_o, n_e</math>. Die verskil <math>B=n_e-n_o</math> word die dubbelbreking genoem. Sy grootte hang af van die rigting van die straal ten opsigte van die hoofas, maar of die verskil positief of negatief is hang van die materiaal af. In die hoofrigting is B=0. <ref>{{webaanhalingcite web |url=https://www.microscopyu.com/techniques/polarized-light/principles-of-birefringence |titeltitle=Nikon Microscopy U |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20170701073440/https://www.microscopyu.com/techniques/polarized-light/principles-of-birefringence |archive-date=1 Julie 2017 |url-status=live |df=dmy-all}}</ref>