Adolf Eichmann: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
kNo edit summary
Lyn 62:
 
Na 'n pos in Praag om te help met die oprigting van 'n emigrasiekantoor daar, is Eichmann in Oktober 1939 na Berlyn oorgeplaas om die ''Reichszentrale für Jüdische Auswanderung'' ("Reich Central Office for Jewish Emigration") vir die hele Ryk onder [[Heinrich Müller]], hoof van die Gestapo.{{sfn|Cesarani|2005|p=77}} Hy is onmiddellik getaak om die deportasie van 70,000 tot 80,000 Jode uit die distrik [[Ostrava]] in [[Morawië]] en die distrik [[Katowice]] in die onlangs geannekseerde deel van Pole te organiseer. Op eie inisiatief het Eichmann ook planne beraam om Jode uit Wene te deporteer. Onder die Nisko-plan het Eichmann Nisko gekies as die plek vir 'n nuwe transito-kamp waar Jode tydelik gehuisves sou word voordat hulle elders gedeporteer sou word. In die laaste week van Oktober 1939 is 4,700 Jode per trein na die gebied gestuur en is in wese oorgelaat om in 'n oop weide sonder water en min kos te sorg. Barakke is beplan, maar nooit voltooi nie.{{sfn|Longerich|2010|pp=151–152}} Baie van die gedeporteerdes is deur die SS na die Sowjetbesette gebied gedryf en ander is uiteindelik in 'n nabygeleë arbeidskamp geplaas. Die operasie was gekanselleer, deels omdat Hitler besluit het dat die vereiste treine voorlopig beter vir militêre doeleindes gebruik sou word. Intussen word honderde duisende etniese Duitsers as deel van Hitler se langtermyn-hervestigingsplanne na die geannekseerde gebiede vervoer, en etniese Pole en Jode word verder oos gevoer, veral in die Algemene Regering.
 
Op 19 Desember 1939 is Eichmann aangestel as hoof van RSHA Referat IV B4 (RSHA-subafdeling IV-B4), met die taak om toesig te hou oor Joodse sake en ontruiming. Heydrich het Eichmann aangekondig as sy "spesiale kenner", wat verantwoordelik is vir die reëlings vir alle deportasies na die besette Pole. Die pos behels die koördinering met polisie-agentskappe vir die fisiese verwydering van die Jode, die hantering van hul beslag gelê op eiendom, en die reël van finansiering en vervoer. Binne enkele dae na sy aanstelling het Eichmann 'n plan geformuleer om 600,000 Jode in die Algemene Regering te deporteer. Die plan is gestimuleer deur Hans Frank, die goewerneur-generaal van die besette gebiede, wat nie wou aanvaar dat die gedeporteerdes dit sou doen nie, dit sou 'n negatiewe impak op die ekonomiese ontwikkeling en sy uiteindelike doel van die Germaise in die streek hê. Op 24 Maart 1940 verbied Hermann Göring in sy rol as minister verantwoordelik vir die Vierjaarplan enige verdere vervoer na die Algemene Regering, tensy dit eers deur homself of Frank uitgeklaar is. Vervoer duur voort, maar in 'n baie stadiger tempo as wat oorspronklik voorspel is. Vanaf die begin van die oorlog tot April 1941 is ongeveer 63,000 Jode in die Algemene Regering vervoer. Op baie van die treine in hierdie periode het tot 'n derde van die gedeporteerdes in transito gesterf. Terwyl Eichmann tydens sy verhoor beweer het dat hy ontsteld was oor die verskriklike toestande op die treine en in die transito-kampe, toon sy korrespondensie en dokumente van die tydperk dat hy sy grootste bekommernis was om die deportasies ekonomies en met minimale ontwrigting te bewerkstellig vir Duitsland se voortgesette militêre operasies.
 
== Verwysings ==