Rederijker: Verskil tussen weergawes

Die eerste rederijkerkamers is rondom die 15de eeu in [[Vlaandere]] gestig; hulle het later in [[Holland]] gevestig geraak en gefloreer, waar hulle 'n belangrike deel van die literêre toneel in die [[Goue Eeu|Nederlandse Goue Eeu]] was, en geëksperimenteer het met poëtiese vorm en struktuur. Die meeste Nederlandse stede het 'n rederijkerkamer geborg. Baie stede het tewens meer as een gehad wat tydens wedstryde of toernooie met mekaar meegeding het om pryse. Die gebou wat tans die ''Frans Hals Museum'' huisves is gebou met die opbrengste van 'n toernooi waarin rederijkerkamers van oor die hele land deelgeneem het. Die Haarlemse genootskap ''Trou moet Blycken'' beskik nog oor verskeie van die ''blazoens'' wat dit gehou het as gasheer van die toernooi. Aan die begin van die 16de eeu het Antwerpen drie rederijker-genootskappe gehad, die "Violieren", die "De Olijftak", en die "Goudbloem", terwyl Brussel en Gent elk oor vier rederijker-genootskappe beskik het. <ref name=Waite/>

 

 

Omdat baie van die rederijkers per definisie amateurs was, was die literêre kwaliteit van hul werk dikwels redelik verdag, en in die 18de eeu is daar met minagting van sommige rederijkerkamers gepraat. Een werk van literêr-historiese belang wat van die Rederijkers afkomstig is, is die toneelstuk ''[[Elckerlijc]]'' ("Everyman").