Broers Grimm: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
→‎Lewe: +skakels
Lyn 13:
Jakob het nooit getrou nie, maar Wilhelm is met Dorothea Wild getroud en hulle het drie kinders gehad. Wilhelm is op 16 Desember 1859 oorlede en Jakob op 20 September 1863. Na hulle regstudie het Jakob verskeie poste beklee maar hom uiteindelik by sy broer in Kassel aangesluit, waar hulle hulle aan letterkundige navorsing gewy het. Hulle het volksverhale en sprokies uit talle lande versamel en dit tussen 1812 en 1822 in verskeie bundels onder die titel ''Kinder- und Häusmarchen'' uitgegee. Hiermee het hulle die grondslag vir die wetenskap van die volksverhaalkuns gelê.
[[Lêer:Brothers Grimm Grave ASMK Berlin 2016.jpg|duimnael|links|Die broers Grimm het hul laaste rusplek in die kerkhof ''Alter St. Matthäuskirchhof ''in die [[Berlyn]]se stadsdeel [[Schöneberg]] gevind]]
Die verhale, onder meer [[Hansie en Grietjie|Hansie]] en Grietjie, [[Snow White and the Seven Dwarfs|Sneeuwitjie]] en [[Repelsteeltjie]], is later in tientalle tale vertaal en het as die broers Grimm se [[sprokiesverhaal|sprokies]] bekend geword. Net soos talle van hul tydgenote het die Grimm-broers gevoel dat sprokies produkte van die hele volksiel is. In die tyd het hulle ook 'n versameling Duitse legendes, ''Deutsche Sagen'' (1816- 1818) die lig laat sien. Wilhelm Grimm se belangrikste selfstandige bydrae was ''Die Deutsche Heldensage'' (1829), waarin hy oor die sage-kuns en oor temas in die Duitse heldelegendes geskryf het. Jakob Grimm het, net soos Franz Bopp (1791–1867) en Rasmus Rask (1787–1832), 'n groot bydrae tot die ontwikkeling van die vergelykende Indo-Europese taalwetenskap gelewer. In sy werk ''Deutsche Grammatik'', wat tussen 1819 en 1837 in verskeie uitgawes gepubliseer is, het hy die historiese ontwikkeling van die Germaanse tale vir die eerste keer noukeurig nagespeur.
 
Onder die invloed van Rask het hy die betekenis van klanke (in plaas van letters) en klankverskuiwing in die ontwikkeling van taal ingesien en dit uiteengesit in wat bekend staan as Grimm se wet. In 1875 is die wet deur Verner se wet aangevul, wat die skynbare uitsonderings op [[Grimm se Wet]] wetmatig opgelos het. Grimm se wet het 'n groot invloed op die linguistiek uitgeoefen en word vandag nog gebruik. Terwyl Jakob Grimm sy navorsing vir die werk gedoen het, het hy ook 'n studie van die antieke regspraktyke en gelowe van Germaanse stamme gemaak.