Verskil tussen weergawes van "Broers Grimm"

'''JakobJacob Grimm''' (1785-1863) en sy broer''' Wilhelm''' (1786-1859) was Duitse taal- en letterkundiges wat 'n lewe lank saamgewerk en in die hele Westerse wêreld bekend geword het met twee versamelings van volkssprokies wat tradisioneel mondeling oorgelewer is. Danksy hulle versamelwerk is sprokies soos Sneeuwitjie en Hansie en Grietjie vir die eerste skriftelik gedokumenteer. Die broers het hierdie versamelwerk as 'n stokperdjie gedoen en nooit verwag om daarmee kommersiële sukses te behaal nie.

Die broers, veral JakobJacob, het historiese taalkunde as hul eintlike vakgebied beskou en ʼn groot bydrae op die gebied van taalnavorsing gelewer. Al het die broers volgens die wens van hul vader in die regte gestudeer, het hulle uiteindelik navorsing oor die oorspronge van die Duitse taal as hul lewenswerk gedoen. Hulle word as die grondleggers van die Germanistiek as wetenskap van die Duitse taal en letterkunde beskou.

JakobJacob Ludwig Karl Grimm is op 4 Januarie 1785 in Hanau in die huidige Duitse deelstaat [[Hesse]] gebore en sy broer Wilhelm Karl op 24 Januarie 1786.

JakobJacob het nooit getrou nie, maar Wilhelm is met Dorothea Wild getroud en hulle het drie kinders gehad. Wilhelm is op 16 Desember 1859 oorlede en JakobJacob op 20 September 1863. Na hulle regstudie het JakobJacob verskeie poste beklee maar hom uiteindelik by sy broer in Kassel aangesluit, waar hulle hulle aan letterkundige navorsing gewy het. Hulle het volksverhale en sprokies uit talle lande versamel en dit tussen 1812 en 1822 in verskeie bundels onder die titel ''Kinder- und Häusmarchen'' uitgegee. Hiermee het hulle die grondslag vir die wetenskap van die volksverhaalkuns gelê.

Die verhale, onder meer [[Hansie en Grietjie]], [[Snow White and the Seven Dwarfs|Sneeuwitjie]] en [[Repelsteeltjie]], is later in tientalle tale vertaal en het as die broers Grimm se [[sprokiesverhaal|sprokies]] bekend geword. Net soos talle van hul tydgenote het die Grimm-broers gevoel dat sprokies produkte van die hele volksiel is. In die tyd het hulle ook 'n versameling Duitse legendes, ''Deutsche Sagen'' (1816- 1818) die lig laat sien. Wilhelm Grimm se belangrikste selfstandige bydrae was ''Die Deutsche Heldensage'' (1829), waarin hy oor die sage-kuns en oor temas in die Duitse heldelegendes geskryf het. JakobJacob Grimm het, net soos Franz Bopp (1791–1867) en Rasmus Rask (1787–1832), 'n groot bydrae tot die ontwikkeling van die vergelykende Indo-Europese taalwetenskap gelewer. In sy werk ''Deutsche Grammatik'', wat tussen 1819 en 1837 in verskeie uitgawes gepubliseer is, het hy die historiese ontwikkeling van die Germaanse tale vir die eerste keer noukeurig nagespeur.

Onder die invloed van Rask het hy die betekenis van klanke (in plaas van letters) en klankverskuiwing in die ontwikkeling van taal ingesien en dit uiteengesit in wat bekend staan as Grimm se wet. In 1875 is die wet deur Verner se wet aangevul, wat die skynbare uitsonderings op [[Grimm se Wet]] wetmatig opgelos het. Grimm se wet het 'n groot invloed op die linguistiek uitgeoefen en word vandag nog gebruik. Terwyl JakobJacob Grimm sy navorsing vir die werk gedoen het, het hy ook 'n studie van die antieke regspraktyke en gelowe van Germaanse stamme gemaak.