Neville Marriner: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Robot: standardiseer verwysingsjablone en voeg argiefskakels in. |
k Robot: standardiseer verwysingsjablone en voeg argiefskakels in. |
||
Lyn 1:
[[Lêer:Neville Marriner, 1982.jpg|duimnael|regs|Marriner in 1982]]
[[Lêer:Neville Marriner.jpg|duimnael|regs|Marriner dirigeer in die 1980s]]
Sir '''Neville Marriner''' (15 April 1924 – 2 Oktober 2016) was 'n Engelse [[violis]] en [[dirigent]]. Hy was die stigter van die ''Academy of St Martin in the Fields''.<ref name="Siddique 2016">{{cite web |last=Siddique |first=Haroon |title=Conductor Sir Neville Marriner dies aged 92 |work=The Guardian |date=2 Oktober 2016 |url=https://www.theguardian.com/music/2016/oct/02/conductor-sir-neville-marriner-dies-academy-st-martin-in-the-fields-amadeus |access-date=2 Oktober 2016 |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20200516133251/https://www.theguardian.com/music/2016/oct/02/conductor-sir-neville-marriner-dies-academy-st-martin-in-the-fields-amadeus |archive-date=16 Mei 2020 |url-status=live |df=dmy-all}}</ref>
==Vroeë Lewe==
Lyn 8:
==Loopbaan==
Marriner was vir 'n kort ruk 'n musiekonderwyser by [[Eton College]].<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Hy het in 1948 'n professor by die Koninklike Kollege van Musiek geword.<ref name="Telegraph_obit" /> In 1948 of 1949 het hy die posisie opgeneem van tweede violis van die Martin Strykkwartet, en sou hy voortgaan om vir die volgende dertien jaar saam met hulle te speel.<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /><ref name="Scena_Musicale" /> Hy het die klavesimbelspeler Thurston Dart ontmoet terwyl hy herstel het van nierskade wat hy gedurende die oorlog opgedoen het, en hulle het saam 'n duo gevorm wat weldra uitgebrei het tot die Virtuoso Stryktrio met Peter Gibbs.<ref name="Telegraph_obit" /> Dit was die voorganger tot ''Dart's Jacobean Ensemble'', waarin Marriner van 1951 af gespeel het.<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Hy het die viool in twee Londense orkeste gespeel naamlik die [[Philharmonia Orkes]] in die vroeë 1950s, en die [[Londen Simfonieorkes]] (LSO) as hoof-tweedeviool (1954–69).<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Scena_Musicale">{{cite news |url=http://www.scena.org/lsm/sm5-9/neville-en.htm |title=Sir Neville Marriner: Beyond the Academy |publisher=Lo Scena Musicale |first=Anthony |last=Kirby |date=1 Junie 2000 |access-date=2 April 2009 |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20010226182123/http://www.scena.org:80/lsm/sm5-9/neville-en.htm |archive-date=26 Februarie 2001 |url-status=
In 1958 het hy die ''Academy of St Martin in the Fields'' gestig; welke aanvanklik 'n twaalf-lid kamerensemble was maar gou uitgebrei het tot 'n kamerorkes; en musikante van 'n hoë kaliber aangetrek het, insluitende name soos Dart, Iona Brown, Christopher Hogwood en Alan Loveday. Marriner het baie opnames saam met die orkes gemaak.<ref name="Siddique 2016" /><ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Die eerste opnames in die vroeë 1960's, met Marriner wat beide gedirigeer en opgetree het as hoofviool, was uiters suksesvol en het Pierre Monteux, toe die LSO se dirigent, daartoe beweeg om Marriner aan te moedig om sy fokus op dirigeer te rig.<ref name="Guardian_obit" /> Marriner het die onderwerp by Monteux by sy skool in Hancock, Maine in die [[Verenigde State]] studeer vanaf 1950.<ref name="Telegraph_obit" /><ref>{{citation |url=http://monteuxschool.org/alumni/ |title=Alumni |publisher=Pierre Monteux School |accessdate=2 Oktober 2016 }}</ref>
Marriner was die stigter, en vanaf 1969 tot 1978, die eerste musikale direkteur van die Los Angeles Kamerorkes. Hy was vanaf 1979 tot 1986 die musikale direkteur van die [[Minnesota Simfonieorkes]]. Hy was vanaf 1986 tot 1989 die hoofdirigent van die [[Stuttgart Radio-simfonieorkes]].<ref name="Telegraph_obit" /><ref>{{cite news | url=http://www.naxos.com/person/Neville_Marriner_17744/17744.htm | title=Neville Marriner | publisher=''NAXOS'' | accessdate=2011-05-16}}</ref> Behalwe vir 1974 tot 1980 (waartydens Iona Brown die direkteur was) het hy tot 2011 die musikale direkteur van die ''Academy of St Martin in the Fields'' gebly, toe hy opgevolg is deur Joshua Bell. Hy sou tot sy dood die titel van President van die orkes hou.<ref name=Academy_obit>{{cite web |title=Sir Neville Marriner CH, CBE |url=http://www.asmf.org/sir-neville-marriner/ |publisher=Academy of St Martin in the Fields |access-date=2 Oktober 2016 |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20200518065424/http://www.asmf.org/sir-neville-marriner/ |archive-date=18 Mei 2020 |url-status=live |df=dmy-all}}</ref> Hy het ook baie ander orkeste gedirigeer insluitende die New York Kamerorkes, ''Gulbenkian Orchestra'', Israel Kamerorkes, Australiese Kamerorkes en die [[Weense Filharmoniese Orkes]].<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Hy het voortgegaan om tot in sy negentigerjare te dirigeer en in 2014 op negentigjarige leeftyd die oudste dirigent van 'n ''Promskonsert'' geword.<ref name=BBC_obit>{{citation |url=https://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-37535272 |title=Leading British conductor Sir Neville Marriner dies at 92 |publisher=BBC |date=2 October 2016 |accessdate=2 Oktober 2016}}</ref>
Sy sterfkennis in ''[[The Daily Telegraph|The Telegraph]]'' prys die ''Academy of St Martin in the Fields'' se interpretasies van [[barok|barokmusiek]] en klassieke musiek as "vars, tegnies briljant", en beskryf hulle as 'n "openbaring".<ref name="Telegraph_obit" /> Marriner het moderne instrumente en effekte verkies, en dus is sy werk in kontras met die groeiende neiging om instrumente en tegnieke van daardie tydperk te gebruik.<ref name="Telegraph_obit" /> Hy het later die ''Academy of St. Martin in the Fields'' se repertoire uitgebrei om [[Romantiek|Romantiese musiek]] en vroeëre moderne musiek in te sluit.<ref name="Telegraph_obit" />
| |||