Adolf Eichmann: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
kNo edit summary
Lyn 36:
 
Na 'n onindrukwekkende skoolloopbaan het Eichmann kortliks by die mynmaatskappy van sy vader in [[Oostenryk]] gewerk, waar die gesin in 1914 verhuis het. Hy het vanaf 1927 as 'n reisende olieverkoper gewerk en in 1932 by die [[Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty]] en die SS aangesluit. In 1933 keer hy terug na Duitsland, waar hy by die ''[[Sicherheitsdienst]]'' (SD, "Veiligheidsdiens") aansluit het; daar is hy aangestel as hoof van die departement verantwoordelik vir Joodse aangeleenthede - veral emigrasie, wat die Nazi's deur geweld en ekonomiese druk aangemoedig het. Na die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog in September 1939 het Eichmann en sy personeel gereël dat die Jode in ghettos in groot stede gekonsentreer sou word, met die verwagting dat hulle verder oos of oorsee vervoer sou word. Hy het ook planne opgestel vir 'n Joodse reservaat, eers by Nisko in die suidooste van Pole en later in [[Madagaskarplan|Madagaskar]], maar nie een van hierdie planne is ooit uitgevoer nie.
 
Die Nazi's het die [[Operasie Barbarossa|inval in die Sowjetunie]] in Junie 1941 begin, en hul Joodse beleid het van emigrasie na uitwissing verander. Om die beplanning vir die volksmoord te koördineer was Heydrich, wat Eichmann se hoof was, die gashoof van die administratiewe leiers van die regime tydens die Wannsee-konferensie op 20 Januarie 1942. Eichmann het inligting vir hom versamel, die konferensie bygewoon en die notules voorberei. Eichmann en sy personeel het verantwoordelik geword vir die Joodse deportasie na die uitwissingskampe, waar die slagoffers vergas is. Duitsland het Hongarye in Maart 1944 binnegeval, en Eichmann het toesig gehou oor die deportasie van 'n groot deel van die Joodse bevolking. Die meeste van die slagoffers is na die [[Auschwitz-konsentrasiekamp]] gestuur, waar ongeveer 75 persent met hul aankoms vermoor is. Toe die vervoer in Julie 1944 gestaak is, is 437,000 van 725,000 Jode in Hongarye dood. Dieter Wisliceny het in Neurenberg getuig dat Eichmann vir hom gesê het hy sal "in die graf lag, omdat die gevoel dat hy vyf miljoen mense op sy gewete het, vir hom 'n bron van buitengewone bevrediging sou wees".{{sfn|Stangneth|2014|p=297}}
 
Na die nederlaag van Duitsland in 1945, is Eichmann deur die Amerikaanse magte gevange geneem, maar hy het uit 'n aanhoudingskamp ontsnap en om Duitsland heen getrek om weer gevangenskap te vermy. Hy beland in 'n klein dorpie in [[Nedersakse]], waar hy tot in 1950 gewoon het, toe hy na Argentinië verhuis het met vals dokumente wat hy verkry het met hulp van 'n organisasie onder leiding van die Katolieke biskop Alois Hudal. Inligting wat deur die Mossad, die Israeliese intelligensie-agentskap, versamel is, het sy ligging in 1960 bevestig. 'n Span agente van Mossad en Shin Bet het Eichmann gevange geneem en hom na Israel toe gebring op 15 strafregtelike aanklagte, waaronder oorlogsmisdade, [[misdade teen die mensdom]] en misdade teen die Joodse volk. Tydens die verhoor het hy nie die Holocaust of sy rol in die organisering daarvan ontken nie, maar beweer dat hy bloot opdragte in 'n [[Totalitarisme|totalitêre]] ''Führerprinzip''-stelsel gevolg het. Hy is op 1 Junie 1962 skuldig bevind op al die aanklagte en word gehang op 1 Junie 1962. Die verhoor is wyd in die media gevolg en was later die onderwerp van verskeie boeke, waaronder [[Hannah Arendt]] se ''Eichmann in Jerusalem'', waarin Arendt die frase "die banaliteit van die kwaad" bedink het om Eichmann te beskryf.
 
== Vroeë lewe en opvoeding ==