Einstein-Szilárd-brief: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
kategorie
Sobaka (besprekings | bydraes)
→‎Oorsprong: verwysings
Lyn 6:
Die Hongaarse fisikus Leó Szilárd het destyds in die Verenigde State gebly en het besef dat die [[neutron]]gedrewe splyting van swaar atome gebruik kan word om 'n kern[[kettingreaksie]] te skep wat groot hoeveelhede energie kan oplewer vir elektriese kragopwekking of atoombomme. Hy het in 1933 vir die eerste keer so 'n idee geformuleer toe hy [[Ernest Rutherford]] se afkeurende opmerkings oor die moontlikheid vir die opwekking van krag uit die eksperiment van sy span in 1932 om protone te gebruik om [[litium]] te verdeel, gelees het. Szilárd kon egter nie 'n neutrongedrewe kettingreaksie met neutronryke ligte atome bereik nie. In teorie, as die aantal sekondêre neutrone wat geproduseer word in 'n neutrongedrewe kettingreaksie groter was as een, dan kan elke sodanige reaksie veelvuldige addisionele reaksies ontlok, wat 'n eksponensieel toenemende aantal reaksies tot gevolg sal hê.{{sfn|Lanouette|Silard|1992|pp=132–136}}
 
Szilárd werk saam met Fermi om 'n [[kernreaktor]] van natuurlike [[uraan]] aan die Universiteit van Columbia te bou, waar George B. Pegram aan die hoof van die fisika-afdeling was. Daar was onenigheid oor of die splyting veroorsaak word deur uraan-235, wat minder as een persent van die natuurlike uraan uitmaak, of die meer volop uraan-238-isotoop, soos deur Fermi beweer. Fermi en Szilárd het 'n reeks eksperimente uitgevoer en tot die gevolgtrekking gekom dat 'n kettingreaksie in natuurlike uraan moontlik sou wees as hulle 'n geskikte neutronmoderator kon vind. Hulle het gevind dat die [[waterstof]]atome in [[water]] die neutrone vertraag, maar geneig was om hulle vas te vang. Szilárd het daarna voorgestel om [[koolstof]] as moderator te gebruik. Hulle het dan groot hoeveelhede koolstof en uraan benodig om 'n reaktor te skep. Szilárd was oortuig daarvan dat hulle sou slaag as hulle die materiaal sou kry.{{sfn|Hewlett|Anderson|1962|pp=13–14}}
 
Szilárd was bekommerd dat Duitse wetenskaplikes ook hierdie eksperiment sou kon uitvoer. Die Duitse kernfisikus Siegfried Flügge publiseer in 1939 twee invloedryke artikels oor die ontginning van kernenergie.<ref>{{cite news |first=Siegfried |last=Flügge |authorlink=Siegfried Flügge |language=German |title=''Die Ausnutzung der Atomenergie. Vom Laboratoriumsversuch zur Uranmaschine – Forschungsergebnisse in Dahlem'' |newspaper=Deutsche Allgemeine Zeitung |issue=387, Supplement |date=15 August 1939 }}</ref><ref>{{cite journal |first=Siegfried |last=Flügge |s2cid=40646390 |authorlink=Siegfried Flügge |language=German |title=''Kann der Energieinhalt der Atomkerne technisch nutzbar gemacht werden?'' |journal=''Die Naturwissenschaften'' |volume=27 |issue=23/24 |pages=402–410 |year=1939 |doi=10.1007/BF01489507 |bibcode = 1939NW.....27..402F }}</ref> Nadat hulle hierdie vooruitsig met die mede-Hongaarse fisikus Eugene Wigner bespreek het, het hulle besluit dat hulle die Belge moet waarsku, aangesien die Belgiese Kongo die beste bron van uraanerts is. Wigner stel voor dat [[Albert Einstein]] 'n geskikte persoon is om dit te doen, omdat hy die Belgiese koninklike familie ken.{{sfn|Hewlett|Anderson|1962|pp=15–16}}
 
== Die brief ==