Content deleted Content added
→‎Taalhulp: "die koeël is deur die kerk" [begin van antwoorde]
Lyn 121:
::*Kyk maar by die onlangse [[Wikipedia:Kandidaatartikels vir voorblad]], jy sal twee nuwe voorbladsterre bykry. As ek nuwes bykry, is dit net billik as ander mense ook beloon word. :) Groete. -- [[Lêer:Flag of South Africa.svg|20px]] [[Gebruiker:SpesBona|SpesBona]] 21:40, 24 Julie 2020 (UTC)
 
'''Die koeël is deur die kerk''' het ek iewers in [[Anton Prinsloo]] se ''Spreekwoorde en waar hulle vandaan kom'' gekry.
 
Ek glo daarin om by Adam te begin (iets wat my moeder grensloos irriteer, maar waaruit ek tog soveel behae put), en daardie teksvers kry jy in die Bybel, Numeri 35, vers 6 en veral vanaf 9 e.v. Ek glo ons Joodse vriend sal ons veel beter oor die Israeliete se pioniersbestaan in Kanaän kan toelig (hoewel daar 'n spreekwoord in Afrikaans is wat as perfekte allitererende vertaling van "trouble in paradise" dien, naamlik "kak in Kanaän"), maar ek gaan 'n wilde raaiskoot waag dat in die land van die "Wilde Weste" mense meer geneig is om vigilant/waaksaam op te tree, en die reg in eie hande te neem. In Europa waar jy 'n buurtwag en 24/7 sigbare polisiëring het, is jy nie "veronderstel" om onveilig te voel nie (en juis daarom vind die burgers maklike toegang tot wapens onnodig of selfs 'n rede tot kommer). Bly jy egter myle ver van beskawing, soos in Finland en Rusland, waar wolwe en bere 'n alledaagse gesig is, waar die polisie met helikopters aangevlieg moet word vir 'n moordondersoek, dan is 'n wapenvrye land 'n luukse: jy is heeltemal op jouself aangewese - jy is ''de facto'' die polisie op jou eie werf. Niemand gaan jou beskerm nie. Tensy jy in Kanada bly en vir die bere en wolwe suutjiespoeperig "ekskuus, jammer, verskoon my" sê om by die voordeur uit te kom. Vervang nou "bere en wolwe" met "verdagte persone" en dan begin dit werklik krap. Voeg nog daarby "ons kan ons nie op die polisie verlaat nie"/"die polisie is kop in een mus met die skelms" - dan het jy absolute vigilante optrede soos ek op my eie dorp beleef het: ek staan een oggend op en daar hang 'n rookkolom oor die dorp; die polisie het so lank gesloer en klagtes doodgedruk (want moenie dink die polisie se gesinne word nie ook bedreig nie) dat die dorpenaars self die dwelmbaas se huis afgebrand het: 'n waarskuwing aan diegene wat dit ooit sou waag om hul pote op die dorp te sit. Natuurlik is die brandstigters in hegtenis geneem, maar ons almal weet die dorp is hierdie helde simpatiek gesind - hulle het die wortel van die kwaad uitgeroei - vinniger en doeltreffender as enige belastinggeld kon.
Lyn 136:
 
{{cquote|
Vroeër eeue kon vlugtelinge, misdadigers en skuldenaars hulle toevlug neem tot sekere plekke wat as veilige hawens verklaar was. In antieke tye reeds het die Hebreërs stede gehad waar mense wat midademisdade sonder voorbedagte rade gepleeg het, kon gaan skuil. In Egipte het die tempels van Osiris en Amon hierdie status geniet, en in Griekeland alle tempels. Die reg om in Christelike abdye en kerke toevlug te vind, is die eerteeerste keer reeds in die 4de eeu n.C. by wet erken. Dié reg is dikwels geskend, en is later herroep (byvoorbeeld in 1723 in Engeland). Die spreekwoord het dus gesê: As iemand in 'n kerk skuil en daar trek skielik 'n koeël deur die kerk, het die vlugteling geweet dat sy agtervolgers nie eens die wettigheid (en heiligheid) van die plek respekteer nie, en dat hy niks meer aan sy saak kon doen nie.
}}