Gerard Manley Hopkins: Verskil tussen weergawes

Gerard Manley Hopkins is gebore in Stratford, Londen, kiesafdeling Suid-Essex <ref Name="Gardnerxvi">W. H. Gardner (1963), ''Gerard Manley Hopkins: Poems and Prose'' Penguin pxvi.</ref> (nou deel van Groter Londen]]) as die oudste van waarskynlik nege kinders aan Manley en Catherine Hopkins, née Smith. <!-- Webwerwe gee verskillende getalle broers en susters. Die ''ODNB'' vermeld nege. Moet dit nie verander voordat u dit op die besprekingsblad bespreek nie .--> <ref> Norman White, "Hopkins, Gerard Manley (1844–1889)", '' Oxford Dictionary of National Biography '', Oxford University Press. </ref> Hy is gedoop in die Anglikaanse kerk van St. John's, Stratford. Sy vader het 'n marine versekeringsfirma gestig, en ook op 'n tydstip gedien as die konsul-generaal vir Hawaii in Londen. Hy was ook vir tyd lank die kerkopsigter by St John-at-Hampstead. Sy oupa was die dokter John Simm Smith, 'n universiteitskollega van [[John Keats]], en 'n hegte vriend van die eksentrieke filantroop Ann Thwaytes.

Hopkins se vader het as digter werke gepubliseer soos ''A Philosopher's Stone and Other Poems'' (1843), ''Pietas Metrica'' (1849) en ''Spicelegium Poeticum, A Gathering of Verses by Manley Hopkins'' (1892 ). Hy het digwerk vir ''The Times'' beoordeel en ook 'n roman geskryf. Catherine (Smith) Hopkins was die dogter van 'n Londense dokter, en was veral lief vir musiek en lees, Duitse filosofie, letterkunde en die romans van [[Charles Dickens|Dickens]]. Beide ouers was uiters gelowige Anglikane. Catherine se suster, Maria Smith Giberne, het haar neef Gerard geleer om te skets. Dit is ondersteun deur sy oom, Edward Smith, sy groot-oom Richard James Lane, 'n professionele kunstenaar, en verskeie ander familielede. <ref Name = "Gardnerxvi"/> Hopkins se eerste ambisie was om 'n skilder te wees, en hy sou tydens sy hele lewe bly skets. Hy is as volwassene geïnspireer deur die werk van [[John Ruskin]] en die [[Lys van Pre-Raphaelite skilderye|Pre-Raphaelites]]. <ref Name ="Gardnerxvi"/><ref name="PF ">[http://www.poetryfoundation.org/archive/poet.html?id=81375 Poetry Foundation Biography] Besoek 18 Maart 2010 </ref>

Hopkins het 'n bekwame tekenaar geword. Sy vroeëre opleiding in visuele kuns het sy latere werk as digter ondersteun. <ref Name="Gardnerxvi"/> Sy broers en susters is geïnspireer deur taal, godsdiens en die skeppende kunste. Milicent (1849–1946) het in 1878 by 'n Anglikaanse susterskap aangesluit. Kate (1856–1933) sou Hopkins help om die eerste uitgawe van sy poësie te publiseer. Hopkins se jongste suster Grace (1857–1945) het baie van sy gedigte getoonset. Lionel Charles Hopkins (1854–1952) het 'n wêreldbekende kenner geword van argaïese Chinees. Arthur (1848–1930) en Everard (1860–1928) was albei uiters suksesvolle kunstenaars. Cyril (1846–1932) sou by sy vader se versekeringsfirma aansluit. <ref name="PF"/>

Manley Hopkins en sy gesin het in 1852 na Hampstead verhuis, digby die plek waar [[John Keats]] dertig jaar tevore gewoon het; naby die uitgestrekte ruimtes van Hampstead Heath. Toe hy tien jaar oud was, is Gerard na Highgate Skool gestuur(1854–1863). <ref Name="Gardnerxvi"/> Terwyl hy Keats se poësie bestudeer het, het hy ''"The Escorial"'' (1860) geskryf, te wete sy vroegste bestaande gedig. Hier het hy vroeë pogings tot asketisme beoefen. Hy het eenkeer aangevoer dat die meeste mense meer vloeistowwe gedrink het as wat hulle regtig benodig, en 'n weddenskap aangegaan dat hy 'n week sonder vloeistowwe kon gaan. Hy het volgehou totdat sy tong swart was en hy ineengestort het. By 'n ander geleentheid het hy hom 'n week lank van sout onthou. <ref name="PF"/><ref name="ER"> Eleanor Ruggles (1944) '' Gerard Manley Hopkins: A Life ''. Norton. </ref> Sy onderwysers by Highgate was onder andere Richard Watson Dixon, wat 'n blywende vriend en korrespondent geword het; en onder die ouer leerlinge wat Hopkins in sy koshuis onthou, was die digter Philip Stanhope Worsley, wat die Newdigate-prys gewen het.<ref>{{Cite book |last1=Abbott |first1=Claude Colleer |title=The Correspondence of Gerard Manley Hopkins and Richard Watson Dixon |date=1955 |publisher=Oxford University Press |pages=1, 6 |edition=2nd}}</ref>

Hopkins het klassieke studies aan Balliol College, Oxford (1863-1867) geneem. <ref Name="Gardnerxvii">W. H. Gardner (1963), ''Gerard Manley Hopkins: Poems and prose'' Penguin p. xvii.</ref> Hy begin sy tyd in Oxford as ywerige sosiale vlinder en produktiewe digter, maar dit wil voorkom asof hy ontstel is deur die gevolglike veranderinge in sy gedrag. In Oxford het hy 'n lewenslange vriendskap gesmee met Robert Bridges (later die digter-laureaat van die Verenigde Koninkryk), wat van belang sou wees in sy ontwikkeling as digter en in die vestiging van sy nadoodse lof. <ref Name="Gardnerxvii"/> Hopkins was diep onder die indruk van die werk van Christina Rossetti, en sy het een van sy grootste kontemporêre invloede geword nadat sy hom in 1864 ontmoet het. <ref Name="Gardnerxviii">Gardner, WH (1963) ''Gerard Manley Hopkins: Poems and prose'' Penguin p. xviii.</ref> Gedurende hierdie tyd studeer hy by die vooraanstaande skrywer en kritikus Walter Pater, wat hom in 1866 tutor en 'n vriend bly totdat Hopkins in September 1879 Oxford verlaat. <ref name="PF"/><ref>Gerald Monsman, "Pater, Hopkins and the self", ''Victorian Notes'', 1974.</ref>

Hopkins het in 'n dagboekinskrywing van 6 November 1865 'n asketiese doelwit vir sy lewe en werk verklaar. "Op hierdie dag het ek deur God se genade besluit om alle skoonheid prys te gee totdat ek Sy toestemming ontvang het." <ref>Dagboekinskrywing (6 November 1865), soos gerapporteer in In ''Extremity: A Study of Gerard Manley Hopkins'' (1978) deur John Robinson, bl. 1.</ref> Op 18 Januarie 1866 het Hopkins sy mees asketiese gedig, getiteld ''The Habit of Perfection'', geskryf. Op 23 Januarie het hy poësie ingesluit in die lys van dinge wat tydens [[Lent]] opgegee moet word. In Julie besluit hy om [[Rooms-Katoliek|Katoliek]] te word en reis in September na Birmingham om die leier van die Oxford-bekeerlinge, John Henry Newman, te raadpleeg. <ref Name="Gardnerxviii"/> Hy het hom op 21 Oktober 1866 na die Rooms-Katolisisme bekeer.

Sy besluit om hom te bekeer het hom van sy familie en van 'n aantal van sy kennisse vervreem. Na sy graduering in 1867 is Hopkins deur Newman van 'n onderwyspos aan die Oratorium in Birmingham voorsien. Terwyl hy daar was, het hy die viool begin studeer. Op 5 Mei 1868 besluit Hopkins met beslistheid "om 'n gelowige te wees". Minder as 'n week later het hy 'n vuur van sy gedigte gemaak en digkuns bykans sewe jaar lank prysgegee. Hy het ook die bediening betree en besluit om 'n Jesuïet te word. Hy het egter eers [[Switserland]] besoek, wat Jesuïete destyds amptelik verbied het. <ref name="PF"/><ref name="ReferenceA"> P. Kitchen, ''Gerard Manley Hopkins'', Londen, 1978.</ref>

Hopkins het sy tydperk as Jesuïet in September 1868 in Parkstead (Manresa) House, Roehampton, begin. Twee jaar later verhuis hy na St Mary's Hall, Stonyhurst, vir sy filosofiese studies, waar hy geloftes van armoede, kuisheid en gehoorsaamheid op 8 September 1870 aflê. <ref>{{cite web |url=http://www.gerardmanleyhopkins.net/about/gerard_manley_hopkins.html |title=Gerard Manley Hopkins, Poet Priest Artist Writer Musician |work=Gerard Manley Hopkins' poems to music |first=Sean |last=O'Leary |accessdate=15 Mei 2017 |date=Julie 2006}}</ref> Hy het gevoel dat sy belangstelling in poësie hom daarvan weerhou om hom ten volle aan godsdiens te wy. Toe hy egter Duns Scotus in 1872 lees, sien hy in dat die twee nie in konflik met mekaar hoef te wees nie. <ref> [http://www.victorianweb.org/authors/hopkins/hopkins12.html Gerard Manley Hopkins: A Brief Biography] Glenn Everett, PhD. </ref> Hy gaan voort om 'n gedetailleerde dagboek tussen 1868 en 1875 by te hou. Hy was egter nie in staat daartoe om sy begeerte om die natuurlike wêreld te beskryf te onderdruk nie, en het ook musiek geskryf, geskets en vir kerklike geleenthede enkele "verse" geskryf, soos hy hulle noem. Hy sou later preke en ander godsdienstige stukke skryf.

In 1874 keer Hopkins terug na Manresa House om klas te gee in klassieke studies. Terwyl hy in die Jesuïete huis van teologiese studies, St Beuno's College, naby St Asaph in [[Wallis|Noord-Wallis]], gestudeer het, is hy deur sy leraar gevra om 'n gedig ter herdenking van die sinking van 'n Duitse skip tydens 'n storm te gedenk. In 1875 word hy dus weer oortuig om poësie te skryf en 'n lang gedig te skryf getiteld ''"The Wreck of the Deutschland"''. Die werk is geïnspireer deur die "Deutschland" voorval van 1866, te wete 'n maritieme ramp waarin 157 mense gesterf het, waaronder vyf Franciskaanse nonne wat Duitsland verlaat het weens onderdrukkende anti-Katolieke wette (sien die begrip ''Kulturkampf''). Die werk vertoon godsdienstige bekommernisse sowel as sommige van die ongewone ritmes van sy daaropvolgende poësie wat nie in sy enkele oorblywende vroeë werke aanwesig was nie. Dit beeld nie net die dramatiese gebeure en heldedade uit nie, maar bevat ook die digter se versoenende uitbeelding jeens die verskriklike gebeure en God se hoër doel. Die gedig is aanvaar, maar nie deur 'n Jesuïete-publikasie gedruk nie. Hierdie verwerping het sy twyfel oor sy poësie gevoed. Die grootste deel van sy poësie het tot ná sy dood ongepubliseer gebly.

In die laat 1880's ontmoet Hopkins Vader Matthew Russell, die Jesuïete stigter en redakteur van die ''Irish Monthly'' tydskrif, wat hom voorstel aan Katharine Tynan en [[W. B. Yeats]]. <ref>{{Cite publication |first1=Norman |last1=White |authorlink=Norman White |url=https://academic.oup.com/nq/article-abstract/32/3/363/1169956?redirectedFrom=fulltext |title=A Newly Discovered Version of a Verse Translation by Gerard Manley Hopkins |journal=Notes and Queries |volume=32 |issue=3 |date=September 1985 |pages=363–364 | publisher=Oxford University Press |access-date=June 17, 2020 |doi=10.1093/notesj/32.3.363 |issn=0029-3970 |oclc=6941186639 |language=en-UK |via=[http://archive.is/oAxjI archive.is]}}</ref> In 1884 word hy professor in [[Grieks]] en [[Latyn]] aan University College Dublin. <ref>New English key notes 2013 Mentor boeke Dublin</ref> Sy Engelse wortels en sy onenigheid met die Ierse politiek van die tyd, sowel as sy eie klein statuur (5 voet 2 duim), onbeskaamde aard en persoonlike eienaardighede het beteken dat hy nie 'n besondere effektiewe onderwyser was nie. Dit, sowel as sy isolasie in Ierland, het sy droefgeestigheid verdiep. Sy gedigte van die tyd, soos ''"I Wake and Feel the Fell of Dark, not Day"'', weerspieël hierdie stemming. Die gedigte het weldra bekendgestaan as die ''"terrible sonnets"'', nie vanweë hul kwaliteit nie, maar omdat hulle volgens Hopkins se vriend, Canon Richard Watson Dixon, die "verskriklike kristal" bereik het, bedoelende dat die gedigte die melancholiese verwerping gekristalliseer het wat die latere deel van Hopkins se lewe gekenmerk het.

== Verwysings ==

{{ReflistVerwysings|30em}}

== Verdere leeswerk ==

* Abbott, Claude Colleer (Ed.), 1955. ''The Correspondence of Gerard Manley Hopkins and Richard Watson Dixon'' (Londen: Oxford University Press.)

* Abbott, Claude Colleer (Ed.), 1955. ''The Letters of Gerard Manley Hopkins to Robert Bridges'' (Londen: Oxford University Press.)

* Fiddes, Paul S., 2009. 'G.M. Hopkins', in Rebecca Lemon, Emma Mason, Jonathan Roberts, and Christopher Rowland, eds, ''The Blackwell companion to the Bible in English literature'' (Blackwell companions to religion, Chichester: Wiley-Blackwell), pp.&nbsp;563–76

* MacKenzie, Norman H. (Ed.), 1989. ''The Early Poetic Manuscripts and Note-books of Gerard Manley Hopkins in Facsimile''. (New York en Londen: Garland Publishing.)

* MacKenzie, Norman H. (Ed.), 1991. ''The Later Poetic Manuscripts of Gerard Manley Hopkins in Facsimile'' (New York: Garland Publishing.)

* Martin, Robert Bernard, 1992. ''Gerard Manley Hopkins – A Very Private Life'' (Londen: Flamingo/HarperCollins Publishers)

* Pomplun, Trent, "The Theology of Gerard Manley Hopkins: From John Duns Scotus to the Baroque," ''Journal of Religion'' (Januarie 2015) 95#1 pp: 1–34. DOI: 10.1086/678532

* Sagar, Keith, 2005. "Hopkins and the Religion of the Diamond Body", in ''Literature and the Crime Against Nature'', (Londen: Chaucer Press.)

* Stiles, Cheryl, 2010. [http://works.bepress.com/cheryl_stiles/12/ "Hopkins-Stricken: Gerard Manley Hopkins, a Selective Bibliography."] (Berkeley Electronic Press).

* White, Norman, 1992. ''Hopkins – A literary Biography'' (Oxford: Oxford University Press)

* Chakrabarti, Tapan Kumar, ''Gerard Manley Hopkins: His Experiments in Poetic Diction'' (Ph.D. proefskrif, goedgekeur deur die Universiteit van Kolkata [ongepubliseer])

* [https://www.regis.edu/About-Regis-University/JesuitEducated/How-we-live-the-Mission/Hopkins-Conference.aspx Gerard Manley Hopkins], S.J. Konferensie, Regis Universiteit

* [http://www.poetryfoundation.org/archive/poet.html?id=81375 Profiel en gedigte] by die Poetry Foundation. Opgespoor 2010-03-18

* [http://www.poets.org/poet.php/prmPID/284 Profiel en gedigte] by Poets.org

* [http://www.bbc.co.uk/poetryseason/poets/gerard_manley_hopkins.shtml Profiel en gedigte (geskrewe en video)] by die BBC

* [http://www.crossref-it.info/textguide/The-poetry-of-Gerard-Manley-Hopkins/6/0 Gids tot Hopkins] by Crossref-it. Opgespoor 2010-03-18

* [https://web.archive.org/web/20070501101045/http://www.beunos.com/hopkins.htm Gerard Manley Hopkins] by St Beuno's retreat. Opgespoor 2010-03-18

* [http://www.monasterevinhopkinssociety.org/ Jaarlikse Literêre Fees] – Monasterevin Hopkins Genootskap, Ierland. Opgespoor 2015-05-12

* [http://www.hopkinssociety.co.uk/ The Hopkins Society] Verenigde Koninkryk

* [https://digital.ucd.ie/view/ivrla:3573 UCD Briewe, insluitende 43 briewe en poskaarte wat geskryf is aan Alexander William Mowbray tussen 1863 en 1888.] 'n ''UCD Digital Library'' Versameling.

* {{Gutenberg author |id=Hopkins,+Gerard+Manley |name=Gerard Manley Hopkins}}

* {{Internet Archive author |sname=Gerard Manley Hopkins}}