Disenterie: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Bietjie verbeter
Bywerk
Lyn 22:
 
Shigella lei tot ongeveer 165 miljoen gevalle van diarree en 1,1 miljoen sterftes per jaar, met byna alle gevalle in die ontwikkelende wêreld. In gebiede met swak sanitasie is byna die helfte van gevalle van diarree te wyte aan Entamoeba histolytica. Entamoeba histolytica raak miljoene mense en lei tot meer as 55 000 sterftes per jaar. Dit kom gereeld voor in minder ontwikkelde gebiede in Sentraal- en Suid-Amerika, Afrika en Asië. Disenterie is sedert die tyd van Hippokrates beskryf.
==Meganisme==
Disenterie is die gevolg van bakteriële of parasitiese infeksies. Virusse veroorsaak gewoonlik nie die siekte nie. Hierdie patogene bereik gewoonlik die dikderm nadat hulle mondelings ingegaan het, deur inname van besmette voedsel of water, orale kontak met besmette voorwerpe of hande, ensovoorts. Elke spesifieke patogeen het sy eie meganisme of patogenese, maar in die algemeen is die resultaat skade aan die dermvoerings, wat tot die inflammatoriese immuunrespons lei. Dit kan verhoogde liggaamlike temperatuur, pynlike spasmas van die dermspiere veroorsaak (kramp), swelling as gevolg van vloeistof wat uit die ingewande van die ingewande lek (oedeem) en verdere weefselskade deur die immuunselle van die liggaam en die chemikalieë, genaamd sitokiene, wat vrygestel word. bestry die infeksie. Die resultaat kan benadeel word deur die opname van voedingstowwe, oormatige verlies van water en minerale deur die ontlasting as gevolg van die afbreek van die beheermeganismes in die dermweefsel wat normaalweg water uit die ontlasting verwyder, en in ernstige gevalle, die toediening van patogene organismes in die bloedstroom. Bloedarmoede kan ook ontstaan ​​as gevolg van bloedverlies deur diarree.
 
Bakteriese infeksies wat bloedige diarree veroorsaak, word tipies as indringend óf toksogeen beskou. Indringerspesies veroorsaak direkte skade as hulle in die slymvlies binnedring. Die toksogene spesie val nie binne nie, maar veroorsaak sellulêre skade deur gifstowwe af te skei, wat lei tot bloedige diarree. Dit is ook in teenstelling met gifstowwe wat waterige diarree veroorsaak, wat gewoonlik nie sellulêre skade aanrig nie, maar eerder sellulêre masjinerie oorneem vir 'n leeftyd van die sel.
 
Sommige mikroörganismes - byvoorbeeld bakterieë van die genus Shigella - skei stowwe bekend as sitotoksiene uit, wat die dermweefsel tydens kontak doodmaak en beskadig. Daar word vermoed dat Shigella bloeding veroorsaak as gevolg van indringing eerder as toksien, omdat selfs nie-toksogene stamme disenterie kan veroorsaak, maar E. coli met shiga-agtige gifstowwe val nie die dermslimosa binne nie en is dus toksienafhanklik.
 
Definisies van dysenterie kan wissel volgens streek en volgens mediese spesialiteit. Die U. S. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) beperk sy definisie tot "diarree met sigbare bloed". Ander definieer die term breër. Hierdie verskille in definisie moet in ag geneem word by die definiëring van meganismes. Byvoorbeeld, die gebruik van die CDC-definisie vereis dat dermweefsel so erg beskadig word dat die bloedvate gebars het, sodat sigbare hoeveelhede bloed verlore kan gaan met ontlasting. Ander definisies benodig minder spesifieke skade.
 
==Ontwikkeling en simptome==
Die algemeenste vorm van disenterie is basiese disenterie, wat gewoonlik 'n ligte siekte is, wat simptome veroorsaak wat normaalweg bestaan ​​uit ligte ingewande en gereelde gang van ontlasting of diarree. Simptome kom gewoonlik na 1-3 dae voor en is gewoonlik nie meer na 'n week teenwoordig nie. Die frekwensie van drange om te defekteer, die groot hoeveelheid vloeibare ontlasting en die teenwoordigheid van bloed, slym of pus hang af van die patogeen wat die siekte veroorsaak. Tydelike laktose-onverdraagsaamheid kan ook voorkom. In sommige bytings kan ernstige buikkrampe, koors, skok en delirium simptome wees.
Line 36 ⟶ 45:
==Voorkoming==
Pogings om dysenterie te voorkom, is onder meer handewas en voedselveiligheidsmaatreëls tydens reis in hoër-risiko-gebiede.
==Behandeling==
Disenterie word bestuur deur vloeistowwe te handhaaf met behulp van orale rehidrasie-terapie. As hierdie behandeling nie voldoende onderhou kan word nie weens braking of die aroma van diarree, kan die pasiënt in die hospitaal opgeneem word vir binneaarse vloeistofvervanging. In ideale situasies mag geen antimikrobiese terapie toegedien word totdat mikrobiologiese mikroskopie en kultuurstudies die spesifieke infeksie wat bepaal is, bepaal het nie. As daar nie laboratoriumdienste beskikbaar is nie, kan dit nodig wees om 'n kombinasie van medisyne toe te dien, insluitend 'n amo-onkruiddodende middel om die parasiet dood te maak, en 'n antibiotikum om enige gepaardgaande bakteriële infeksie te behandel.
 
As daar vermoed word dat shigellose voorkom en dit nie te ernstig is nie, kan dit redelik wees - gewoonlik minder as 'n week. As die geval ernstig is, kan antibiotika soos ciprofloxacin of TMP-SMX nuttig wees. Baie stamme van Shigella word egter weerstandig teen gewone antibiotika, en effektiewe medisyne is dikwels in ontwikkelende lande beskikbaar. Indien nodig, sal 'n dokter antibiotika moet bespreek vir diegene wat die grootste risiko vir die dood het, insluitend jong kinders, mense ouer as 50 en almal wat aan uitdroging of wanvoeding ly.