Disenterie: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
→‎Behandeling: Nog enetjie
Lyn 62:
Disenterie word bestuur deur vloeistowwe te handhaaf met behulp van orale rehidrasie-terapie. As hierdie behandeling nie voldoende onderhou kan word nie weens braking of die aroma van diarree, kan die pasiënt in die hospitaal opgeneem word vir binneaarse vloeistofvervanging. In ideale situasies mag geen antimikrobiese terapie toegedien word totdat mikrobiologiese mikroskopie en kultuurstudies die spesifieke infeksie wat bepaal is, bepaal het nie. As daar nie laboratoriumdienste beskikbaar is nie, kan dit nodig wees om 'n kombinasie van medisyne toe te dien, insluitend 'n amo-onkruiddodende middel om die parasiet dood te maak, en 'n antibiotikum om enige gepaardgaande bakteriële infeksie te behandel.
 
As daar vermoed word dat shigellose voorkom en dit nie te ernstig is nie, kan dit redelik wees - gewoonlik minder as 'n week. As die geval ernstig is, kan antibiotika soos [[siprofloksasien]] of TMP-SMX nuttig wees. Baie stamme van Shigella word egter weerstandig teen gewone antibiotika, en effektiewe medisyne is dikwels nie in ontwikkelende lande beskikbaar nie. Indien nodig, sal 'n dokter antibiotika moet reserveer vir diegene wat die grootste risiko aan sterfte het, insluitend jong kinders, mense ouer as 50 en almal wat aan uitdroging of wanvoeding ly.<ref>{{cite web|title=Chapter 3 Infectious Diseases Related To Travel|url=http://wwwnc.cdc.gov/travel/yellowbook/2014/chapter-3-infectious-diseases-related-to-travel/amebiasis|website=CDC|accessdate=9 Junie 2014|date=1 Augustus 2013|url-status=live|archiveurl=https://web.archive.org/web/20140714124434/http://wwwnc.cdc.gov/travel/yellowbook/2014/chapter-3-infectious-diseases-related-to-travel/amebiasis|archivedate=14 Julie 2014|df=dmy-all}}</ref>
 
==Prognose==
Met die korrekte behandeling verdwyn die meeste simptome van amoebiese en bakteriële disenterie binne tien dae, en die meeste individue word gesond binne twee tot vier weke na die behoorlike behandeling. As die siekte onbehandeld gelaat word, wissel die prognose met die immuunstatus van die individuele pasiënt en die erns van die siekte. Uiterste uitdroging kan die herstel vertraag en verhoog die risiko vir ernstige komplikasies aansienlik.