Parkinson se siekte: Verskil tussen weergawes

'''Parkinson se siekte''' (ook '''Parkinson-siekte''') is 'n breinafwyking wat jou geleidelik [[spier]]beheer laat verloor. Dis 'n neurologiese sindroom van die sentrale senuweestelsel soos dopamienvlakke[[dopamien]]vlakke in die [[brein]] afneem. Dit tas die pasiënt se vermoë aan om te [[beweging|beweeg]] en te [[spraak|praat]]. Die brein kan nie meer vinnig genoeg reageer nie, wat die pasiënt geleidelik verlam. Dit kan ook hul gemoed, gedrag en denke beïnvloed.

Die siekte is vir die eerste keer in 1817 deur die [[Londen]]se [[geneesheer]] James Parkinson (1755–1824) beskryf. Dit word gewoonlik deur ’n tekort aan die neurotransmitter,[[senuoordraer]] dopamien, veroorsaak, weens degeneratiewe, vaskulêre of inflammatoriese veranderings in die basaalganglia (deel van die voorbrein). Die blootstelling aan sekere chemikalie (soos sweisdampe) kan dit ook aanhelp.