Rhodesië: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 56:
Die federasie het op 31 Desember 1963 ontbind, waarna die twee noordelike gebiede die volgende jaar onafhanklik geword het en Rhodesië (de jure 'n selfregerende Britse kolonie) hom op 11 November 1965 ná 'n referendum (waaraan slegs blanke kiesers kon deelneem) eensydig onafhanklik verklaar het met die sogenaamde ''Unilateral Declaration of Independence (UDI)''. Die onafhanklikheidsverklaring is deur die Britse regering onder premier [[Harold Wilson]] onwettig verklaar. Londen het vervolgens sanksies ingestel en uiteindelik 'n algehele embargo op handel met Rhodesië geplaas.
Die nuwe bewind in Salisbury het homself as 'n Britse voorpos van die Europese beskawing in Afrika beskou; hul pligte as Britse onderdane het Rhodesiërs nagekom deur Elizabeth II van die Verenigde Koninkryk tot Koningin van Rhodesië uit te roep. Die koningin het, in lyn met die amptelike Britse beleid, geweier om die titel te aanvaar. Haar amptelike verteenwoordiger, die Rhodesiese goewerneur-generaal Sir Humphrey Gibbs wat sy amp sedert 1959 beklee het, het die eensydige onafhanklikheidsverklaring verwerp en 'n vergeefse poging onderneem om die Rhodesiese regering onder premier Ian Smith te ontslaan, het vervolgens geen aktiewe rol meer in die land se politieke lewe gespeel nie. Ian Smith het verkies om sy eie staatshoof as verteenwoordiger van die koningin te benoem - die visepremier en minister van buitelandse sake, Clifford Dupont, wat die amptelike titel ''Officer Administering the Government'' gedra het.▼
Alhoewel geen enkele staat Rhodesië se onafhanklikheid amptelik erken het nie, kon die bewind in Salisbury op twee buurlande steun wat in noue politieke, ekonomiese en militêre samewerking belang gestel het - Suid-Afrika en die destydse koloniale moondheid [[Portugal]] (wat [[Mosambiek]] geadministreer het).
▲Die nuwe bewind in Salisbury het homself as 'n Britse voorpos van die Europese beskawing in Afrika beskou; hul pligte as Britse onderdane het Rhodesiërs nagekom deur Elizabeth II van die Verenigde Koninkryk tot Koningin van Rhodesië uit te roep. Die koningin het, in lyn met die amptelike Britse beleid, geweier om die titel te aanvaar. Haar amptelike verteenwoordiger, die Rhodesiese goewerneur-generaal Sir Humphrey Gibbs wat sy amp sedert 1959 beklee het, het die eensydige onafhanklikheidsverklaring verwerp en 'n vergeefse poging onderneem om die Rhodesiese regering onder premier Ian Smith te ontslaan, het vervolgens geen aktiewe rol meer in die land se politieke lewe gespeel nie. Ian Smith het verkies om sy eie staatshoof as verteenwoordiger van die koningin te benoem - die visepremier en minister van buitelandse sake, Clifford Dupont, wat die amptelike titel ''Officer Administering the Government'' gedra het.
== Bevolkingsamestelling ==
| |||