Manhattan-projek: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
Lyn 47:
Vannevar Bush het ontevrede geraak met die mislukking van kolonel Marshall om die projek vinnig te bevorder, veral die mislukking om die Tennessee-terrein te bekom, die lae prioriteit wat die leër aan die projek toegeken het en die hoofkantoor in New York.<ref>{{harvnb|Hewlett|Anderson|1962|p=81}}.</ref> Bush meen dat meer aggressiewe leierskap nodig is, en het met Harvey Bundy en die generaals Marshall, Somervell en Styer gepraat oor sy kommer. Hy wou hê dat die projek onder 'n senior beleidskomitee geplaas moet word, met 'n gesogte beampte, verkieslik Styer, as algehele direkteur.<ref name="Fine 1972 657" />
 
Somervell en Styer het Groves vir die pos gekies en hom op 17 September in kennis gestel van hierdie beslissing, en dat generaal Marshall gelas het dat hy tot brigadier-generaal bevorder word, omdat die gevoel was dat die titel "generaal" meer respekteer sou word met die akademiese wetenskaplikes wat aan die Manhattan-projek werk. Groves se opdragte plaas hom direk onder Somervell eerder as Reybold, en kolonel Marshall moet nou aan Groves beantwoord. Groves het sy hoofkwartier in Washington, DC, op die vyfde verdieping van die gebou in die Nuwe Oorlog gevestig, waar kolonel Marshall sy skakelkantoor gehad het. Hy het op 23 September 1942 die bevel oor die Manhattan-projek aanvaar. Later die dag het hy 'n vergadering bygewoon deur Stimson, wat 'n militêre beleidskomitee in die lewe geroep het, verantwoordelik vir die Top-beleidgroep, bestaande uit Bush (met Conant as plaasvervanger), Styer en agterste admiraal William R. Purnell. Tolman en Conant is later aangestel as die wetenskaplike adviseurs van Groves.<ref>{{harvnb|Groves|1962|pp=44–45}}.</ref>
 
Een van Groves se vroeëre probleme was om 'n direkteur vir Project Y te vind, die groep wat die bom sou ontwerp en bou. Die voor die hand liggende keuse was een van die drie laboratoriumhoofde, Urey, Lawrence of Compton, maar hulle was nie beskikbaar nie. Compton beveel Oppenheimer aan, wat al deeglik vertroud was met die konsepte vir die ontwerp van 'n bom. Oppenheimer het egter min administratiewe ervaring gehad en het, anders as Urey, Lawrence en Compton, nie 'n Nobelprys gewen nie, wat volgens baie wetenskaplikes die hoof van so 'n belangrike laboratorium moes wees. Daar was ook kommer oor Oppenheimer se veiligheidsstatus, aangesien baie van sy medewerkers kommuniste was, waaronder sy broer, Frank Oppenheimer; sy vrou, Kitty; en sy vriendin, Jean Tatlock. 'n Lang gesprek in Oktober 1942 oor 'n trein het Groves en Nichols oortuig dat Oppenheimer die kwessies rakende die oprigting van 'n laboratorium in 'n afgeleë gebied deeglik begryp en as direkteur daarvan aangestel moes word. Groves het persoonlik afstand gedoen van die veiligheidsvereistes en op 20 Julie 1943 'n klaring aan Oppenheimer gegee.<ref>{{harvnb|Groves|1962|pp=61–63}}.</ref><ref>{{harvnb|Nichols|1987|pp=72–73}}.</ref>
 
=== Samewerking met die Verenigde Koninkryk ===
Die Britte en Amerikaners het kerninligting uitgeruil, maar aanvanklik nie hul pogings gekombineer nie. Brittanje het pogings van Bush en Conant in 1941 om die samewerking met sy eie projek, met die kodenaam '''Tube Alloys''', te versterk, afgewys omdat hulle huiwerig was om sy tegnologiese voorsprong te deel en die Verenigde State te help om hul eie atoombom te ontwikkel. 'n Amerikaanse wetenskaplike wat 'n persoonlike brief van Roosevelt aan Churchill gebring het om aan alle navorsing en ontwikkeling in 'n Anglo-Amerikaanse projek te betaal, is sleg behandel, en Churchill het nie op die brief geantwoord nie. Die Verenigde State het gevolglik reeds in April 1942 besluit dat indien hulle aanbod van die hand gewys word, hulle alleen moet voortgaan. Die Britte, wat vroeg in die oorlog aansienlike bydraes gelewer het, het nie die middele gehad om so 'n navorsingsprogram deur te voer terwyl hulle vir hul oorlewing veg nie. As gevolg hiervan het Tube Alloys gou agter geraak by sy Amerikaanse eweknie.
 
== Verwysings ==