Sloep: Verskil tussen weergawes

Die etimologie en ontwikkelingsgeskiedenis van sloepe is ingewikkeld, onder meer omdat seelui bote en skepe voor die 19de eeu meestal volgens die vorm van hul romp, en juis nie soos vandag volgens die seilplan of tuigasie nie, geklassifiseer het. Die term is afgelei van die 16de eeuse Nederlandse ''sloep'' wat na oop roeibote verwys het wat vroeër op die dek van 'n groter skepe geplaas is.<ref>John Leather: ''The Gaff Rig Handbook. History | Design | Techniques | Development''. Second edition (reprinted). London: Adlard Coles Nautical 2012, bl. 78</ref> Hulle was ingerig as landings- of reddingsbote. Hoe groter skepe gebou is, hoe groter is ook sloepe ontwerp om uiteindelik van een of twee maste en 'n verskeidenheid seile voorsien te word. Geleidelik het sloepe tot belangrike seilbote vir gebruik in Nederlandse kuswater of op binnelandse waterliggame ontwikkel. Hulle is meestal van 'n voor- en hoofseil voorsien.

 

 

Die sogenaamde Bermuda-sloepe is in die vroeë 17de eeu as 'n innovatiewe bootstipe op die Bermuda-eilande ontwikkel. ''Bermuda rigs'', soos dit in Engels bekend staan, is in die 18de eeu gewoonlik van sederhout gemaak en was gewild as vinnige en duursame bote. Hulle sou later as basis dien vir die ontwerp van moderne seiljagte.