Un chien andalou: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
→Agter die skerms: Verbeter |
→Analise: Verbeter |
||
Lyn 43:
Die Amerikaanse rolprentresensent [[Roger Ebert]] het ''Un chien andalou'' beskryf as "die belangrikste kort film wat ooit gemaak is, en enige iemand wat enigsins geïnteresseer is die filmkuns sien dit vroeër of later, gewoonlik verskeie kere."<ref name="Ebert">Roger Ebert. [http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=/20000416/REVIEWS08/401010369/1023 "Un Chien Andalou (1928)"]. April 16, 2000.</ref>
Kritici het al voorgestel dat ''Un chien andalou'' gesien kan word as 'n tipiese Buñueliaanse anti-[[bourgeois]], antigeestelike stuk.<ref>Peter W. Evans / Ginette Vincendeau, Encylopedia of European Cinema, [http://web.archive.org/20091027063056/us.geocities.com/worldcinema/directors/bunuel.htm LUIS BUÑUEL], Besoek op 17 Junie 2007</ref> Die man wat die klavier, 'n donkie en priesters sleep, is geïnterpreteer as 'n allegorie van die mens se vooruitgang wat belemmer word deur die bagasie van die samelewing se konvensies wat die mens gedwing word om te verdra. Op soortgelyke wyse kan die beeld van die oogbal wat deur 'n lemmetjie gesny word verstaan word as Buñuel wat die film se kykers "aanval".<ref>P. Adams Sitney, ''Visionary Film: The American Avant-Garde'', (New York: Oxford University Press, 1974).</ref> [[Federico García Lorca]] het die film ook as 'n persoonlike aanval op hom gesien.
Ondanks die verskeie interpretasies het Buñuel dit in sy skryfwerk duidelik gemaak dat die enigste reël vir die skryf van die draaiboek tussen hom en Dalí was dat "geen idee of beeld wat dit tot 'n rasionele verduideling van enige vorm leen, aanvaar sou word nie."<ref>{{cite book | first=Luis | last=Buñuel |others=Abigail Israel (trans) | title=My Last Sigh | publisher=Knopf | location=New York | year=1983 | id=ISBN 0-394-52854-9}}</ref> Verder het hy dit gestel:"Niks in die film simboliseer enige iets nie. Die enigste ondersoekmetode na die simbole sou moontlik die psigoanalise wees."<ref>P. Adams Sitney, ''Visionary Film: The American Avant-Garde'', (New York: Oxford University Press, 1974).</ref>
| |||