Muur van Hadrianus: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 9:
[[Lêer:Roman writing tablet 03.jpg|duimnael|Tablet 291, wat in die Britse Museum te Londen bewaar word, is die bekendste van die tablette - 'n brief wat deur Claudia Severa geskryf en aan Sulpicia Lepidina, vrou van die kommandeur, gerig is. Sulpicia Lepidina word na haar vriendin se verjaardagpartytjie uitgenooi (ontstaantyd tussen AD 97-103)]]
Die '''Muur van Hadrianus''' is 'n antieke [[Romeinse Ryk|Romeinse]] grens- en verdedigingslinie in [[Noord-Engeland]] wat oor 'n afstand van 73 myl (118 km) strek en die [[landengte]] tussen die Solway Firth, 'n mondingsgebied aan die [[Ierse See]], ooswaarts tot die oewers van die River Tyne naby [[Newcastle upon Tyne|Newcastle]] en die [[Noordsee]] deurkruis. Die muur - die grootste bekende Romeinse artefak (alhoewel sowat 90 persent van die oorspronklike bogrondse strukture vandag nie meer sigbaar is nie) - is tussen 122 en 128/30 n.C. tydens die regentskap van keiser [[Hadrianus]] as die Romeinse Ryk se mees noordelike grenslyn gebou om die Romeinse provinsie [[Britannia (provinsie)|Britannia]] teen aanvalle van [[Pikte]], Skotte en Attacotti uit die noorde te beskerm.
Die grootste deel van Romeinse magte, wat destyds op die eiland gestasioneer was, was by die projek betrokke - na ramings sowat 10 000 of meer soldate. Langs die muur het forte (sogenaamde ''castellae'' of grenskastele), wagtorings en nedersettings ontstaan. Monumente, wat ter herdenking van die bouwerk opgerig is, noem in hul inskripsies die Britanniese legioene ''II Augusta'', ''XX Valeria Victrix'' en ''VI Victrix'' as boumeesters. Tradisioneel het die bou van paaie en brûe, versterkings en geboue binne hierdie forte binne die verantwoordelikheid van die Romeinse leër geval. So was daar in sy geledere bekwame vaklui wat die argitektoniese ontwerpe sowel as die opmeting, messel- en timmerwerk kon behartig.<ref>Hodgson (2017), bl. 46</ref>▼
Meer onlangse navorsing dui daarop dat Romeinse grensversterkings nie noodsaaklik beperk was tot hul funksie as verdedigingswalle nie, maar dat hulle grenslyne in 'n meer moderne betekenis was. So het Romeine wél ekonomiese betrekkinge met bewoners noord van die muur gehandhaaf - 'n grenswal is dus benodig om die bewegings van mense en goedere oorkant die grens te reguleer en beheer.<ref>Hodgson (2017), bl. 20</ref>
▲Die grootste deel van Romeinse magte, wat destyds op die eiland gestasioneer was, was by die projek betrokke - na ramings sowat 10 000 of meer soldate. Langs die muur het forte (sogenaamde ''castellae'' of grenskastele), wagtorings en nedersettings ontstaan. Monumente, wat ter herdenking van die bouwerk opgerig is, noem in hul inskripsies die Britanniese legioene ''II Augusta'', ''XX Valeria Victrix'' en ''VI Victrix'' as boumeesters. Tradisioneel het die bou van paaie en brûe, versterkings en geboue binne hierdie forte binne die verantwoordelikheid van die Romeinse leër geval. So was daar in sy geledere bekwame vaklui wat die argitektoniese ontwerpe sowel as die opmeting, messel- en timmerwerk kon behartig.<ref>Hodgson (2017), bl. 46</ref>
Die Muur van Hadrianus, wat deel uitgemaak het van 'n groter netwerk van militêre basisse, nedersettings en paaie, met bykomende militêre installasies langs die [[Cumbria|Cumbriese]] grens, het as Romeinse grenslyn en aktiewe verdedigingslinie tot 383 bestaan. Oor 'n tydperk van byna driehonderd jaar het generasies van soldate en burgerlikes die militêre sone, wat deur die muur geskep is, bewoon. In 410 het Romeinse magte volledig uit Britannia onttrek.
| |||