George Washington: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lyn 24:
Die anti-Britse gevoelens het sterk toegeneem nadat die [[Vrede van Parys (1783)|Vrede van Parys]] in 1763 gesluit is en die bedreiging van 'n Franse oorname van die Britse kolonies tot die verlede behoort het. As tabakplanter het Washington regstreeks onder die Britse belastingpolitiek gely, terwyl die koninklike verbod op uitbreiding wes van die [[Allegheny-gebergte]] ([[1763]]) sy belange as grondspekulant ook regstreeks benadeel het.
 
In [[1774]] en [[1775]] is Washington afgevaardig om Virginië by die 1e en 2e sittings van die Kongres te verteenwoordig, en toe die [[Amerikaanse Rewolusie|Amerikaanse vryheidstryd]] in 1775 uitbreek, is Washington op [[15 Junie]] [[1775]] deur die Kongres eenparig as opperbevelhebber van die Amerikaanse strydmagte aangewys. Sy taktiek was aanvanklik hoofsaaklik daarop gemik om veldslae te vermy om so te verhoed dat die onervare Amerikaanse leerleër, wat ʼn groot tekort aan manskappe, geld en toerusting gehad het, in 'n vroeë stadium van die stryd verwoes word.
 
Sy militêre leierskap, wat in [[1771]] met die Britse generaal Cornwallis se oorgawe by [[Yorktown, Virginië|Yorktown]] bekroon is, het Washington baie gewild by die leër sowel as by die bevolking gemaak. Die gewildheid het dan ook die grondslag gevorm van sy belangrike politieke rol tydens en veral na die oorlog. Op inisiatief van Virginië het ʼn Konstitusionele Konvensie onder voorsitterskap van George Washington tussen Mei en September [[1787]] in [[Philadelphia]] byeengekom.
 
Die konvensie het ʼn grondwet opgestel ingevolge waarvan die VSA 'n demokratiese bondstaat met 'n presidensiële stelsel geword het. In Februarie 1789 is Washington, tot eerste president van die [[Verenigde State van Amerika|VSA]] verkies. Onder Washington se presidentskap het die verskille tussen die federaliste en die konfederaliste, wat in die jare na 1781 al hoe hewiger geword het, duideliker na vore getree.
 
Die federaliste, onder leiding van [[Alexander Hamilton]] ([[1757]]-[[1804]]), was voorstanders van 'n gesentraliseerde staat op ʼn kapitalistiese grondslag. Die konfederaliste, onder leiding van [[Thomas Jefferson]] ([[1743]]-[[1826]]), was egter gekant teen sentralisering en het 'n landboumaatskappy bepleit waarin die staat min mag sou hê en waarin die gewone man homself sou regeer. Washington het die stryd sonder welslae probeer byle. Hy het egter, soos Hamilton, in 'n sterk federale gesag geglo. Die gebeure in [[Europa]] wat uit die [[Franse Rewolusie|Franse Revolusie]] voortgevloei het, het ook 'n belangrike rol in die stryd begin speel.