Jim Clark: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Wwikix (besprekings | bydraes)
No edit summary
Lyn 27:
Clark was 'n veelsydige bestuurder wat meegeding het in sportmotors, toermotors en in die Indianapolis 500, wat hy gewen het in 1965. Hy was veral verbind met die Lotus-merk.
 
Clark is dood in 'n Formule Twee-wedrenongeluk in 1968 in [[Hockenheimring|Hockenheim]], [[Wes-Duitsland]]. Ten tye van sy dood op die ouderdom van 32, het hy meer Grands Prix wedrenne gewen (25) en meer Grandsvoorste Prix paalposisieswegspringplekke (33) behaal as enige ander bestuurder. In 2009 het ''[[The Times]]'' Clark bo-aan 'n lys van die grootste [[Formule Een]] bestuurders ooit geplaas.<ref>[http://www.timesonline.co.uk/tol/sport/formula_1/article5986660.ece Times Online, 27 March 2009: The 50 greatest Formula One drivers: Nos 10–1] {{Webarchive|date=7 Mei 2009|url=https://web.archive.org/web/20090507152946/http://www.timesonline.co.uk/tol/sport/formula_1/article5986660.ece}}</ref>
 
== Clark en Lotus ==
[[Lêer:ClarkJim-Lotus19620805.jpg|links|duimnael|Jim Clark in die Duitse GP van 1962]]
Jim Clark het sy F1 Grand Prix-debuut gemaak halfpad deur die seisoen, by die Hollandse Grand Prix by Zandvoort op 6 Junie 1960. "Lotus het Surtees verloor, hetwat na die Isle of Man vertrek het om aan 'n paar groot motorfietswedrenne deel te neem, en Clark was 'n aanvaarbare plaasvervanger."<ref>{{Intertaalskakel|D.S.J.|en|Denis Jenkinson}}, ''Motor Sport'', Julie 1960, p. 568.</ref> Hy het uitgeval uit die Grand Prix in rondte 49, toe die motor se eindaandrywing ingegee het.
 
Vroeg in sy loopbaan in die 1960 Belgiese Grand Prix, sy tweede Formule Een-wedren ooit, by die baie vinnige en gevaarlike [[Circuit de Spa-Francorchamps|Spa-Francorchamps]] rebbaanrenbaan, het hy 'n voorsmakie van die werklikheid gekry toe daar twee noodlottige ongelukke was (Chris Bristow en Alan Stacey). Die volgende jaar was Jim Clark betrokke in een van die ergste ongelukke in die geskiedenis van Formule 1 wedrenne. Tydens die Italiaanse Grand Prix op 10 September 1961 by [[Autodromo Nazionale Monza|Monza]], het Wolfgang von Trips in sy [[Scuderia Ferrari|Ferrari]] met Jim Clark se Lotus gebots. Von Trips se motor het die lug in geskiet en neergestort op 'n kantversperring. Von Trips is uit sy motor geslinger en hy en vyftien toeskouers sterf die dag.<ref>{{Webaanhaling|url=http://www.motorsportmemorial.org/focus.php?db=ct&n=612|author=The Motorsport Memorial Team, info@motorsportmemorial.org|last=The Motorsport Memorial Team, info@motorsportmemorial.org|title=Motorsport Memorial|publisher=Motorsport Memorial|accessdate=20 Julie 2012}}</ref>
 
Sy eerste bestuurderswêreldkampioenskap was agter die stuur van die Lotus&#x20;25 in 1963, hy wen sewe uit tien wedrenne en Lotus se eerste Wêreldkampioenskap vir Vervaardigers. Clark se rekord van sewe oorwinnings in 'n seisoen sou nie geëwenaar kon word voor 1984 toe die Fransman [[Alain Prost]] sewe wedrenne vir [[McLaren]] gewen het nie. Die rekord is ook nie gebreek tot die Brasiliaanse [[Ayrton Senna]] agt wedrenne in die 1988 seisoen, ook vir McLaren, gewen het nie. Clark se rekord vergelyk egter gunstig met Prost en Senna s'n, aangesien die 1963-kampioenskap slegs uit 10 rondes bestaan het. Dit gee Clark 'n 70% slaagsyfer, terwyl in 1984 en 1988 (oor 16 rondtes) Prost 'n sukseskoers van 43.75% en Senna 'n 50% wenverhouding behaal het.
Lyn 39:
 
== Sy sterfte ==
Op 7 April 1968 het Clark in 'n motorrenongeluk gesterf op die [[Hockenheimring]] in Wes-Duitsland. Hy sou oorspronklik in die BOAC 1000&#x20;km sportmotorren by Brands Hatch jaag, maar het in plaas daarvan verkies om aan die Deutschland Trophäe, 'n Formule Twee wedren deel te neem vir Lotus by die Hockenheimring, hoofsaaklik as gevolg van kontraktuele verpligtinge met Firestone. Op die vyfde rondte van die eerste uitdun, het Clark se Lotus&#x20;48 van die baan af geloop en tussen die bome tot stilstand gekom. Hy het 'n gebreekte nek en skedelfraktuur opgedoen, en sterf voor hy die hospitaal kon bereik. Die oorsaak van die ongeluk is nog nooit finaal geïdentifiseer nie, maar die navorsers het tot die gevolgtrekking gekom dat dit waarskynlik as gevolg van 'n pap agterband was. Clark se dood raak die wedrengemeenskap erg, met mede-Formule Een bestuurders en vriende Graham Hill, Jackie Stewart, Dan Gurney, John Surtees, Chris Amon en Jack Brabham wat almal persoonlik geraak is deur die tragedie. Mense kom van oor die hele wêreld na Clark se begrafnis. Colin Chapman was gebroke en het in die openbaar verklaar dat hy sy beste vriend kwyt is. Die 1968 F1 Bestuurderskampioenskap-bestuurderskampioenskap is daarna gewen deur sy Lotusspanmaat Graham Hill, wat later die kroon aan Clark gewy het.
 
== Verwysings ==