Hilo het saam met die plaaslike suikerbedryf gegroei wat talle Asiatiese gasarbeiders gelok het en uiteindelik tot 'n handelstad ontwikkel. 'n Hawehoof in Hilobaai is in [[1929]] voltooi.
Hilo is verskeie kere deur natuurrampe geraakgetref. Op [[1 April]] [[1946]] het 'n [[aardbewing]] naby die Aleoete-eilande, wat 7.,8 op die [[Richterskaal]] gemeet het, 'n [[tsunami]] met 'n hoogte van 14 meter veroorsaak wat Hilo ure later getref en 160 menselewens geëis het. As 'n reaksie hierop is 'n vroeë waarskuwingstelsel, die ''Pacific Tsunami Warning Center'', ingestel om hierdie dodelike golwe op te spoor en die bevolking betyds te kan waarsku.
'n Tweede tsunami, wat op die vorige dag deur 'n 9.,5-aardbewing voor die [[Chili|Chileense]] kus veroorsaak is, het op [[23 Mei]] [[1960]] etlike menselewens geëis nadat bewoners na bewering nie op die sirenes van die waarskuwingstelsel geletag hetgeslaan nie. Laer geleëLaergeleë gebiede langs die baai op Waiākea-skiereiland en langs Hilobaai, wat voovoor die tsunami nog bewoon was, is ná die ramp omgeskep in parke en gedenkmonumente.
Sedert die 1960's het Hilo na die binneland uitgebrei. Die middestad het in die 1980's tot die kulturele sentrum van Hilo met verskeie kunsgalerye en musea ontwikkel.
Die sluiting van suikerplantasies gedurende die 1990's, wat met 'n algemene ekonomiese slapte in die hele deelstaat gepaardgegaangepaard gegaan het, het 'n nadelige invloed op die plaaslike ekonomie gehad. Met die naburige Puna-distrik se ontwikkeling tot die vinnigste groeiende gebied in die deelstaat het ook Hilo weer 'n ekonomiese opswaai beleef, en sy bevolking het weer begin groei.
