Verassing: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Lêerparameters vertaal |
→Die moderne verbrandingsproses: propaan skakel |
||
Lyn 54:
[[Lêer:Hauptfriedhof-ffm-krematoriums-ofen-kammer-001.jpg|duimnael|Verbrandingsoond van die krematorium op [[Frankfurt am Main]] se [[Hoofbegraafplaas van Frankfurt am Main|hoofbegraafplaas]]]]
[[Lêer:Hauptfriedhof-ffm-krematoriums-ofen-ausgang-001.jpg|duimnael|Die agterkant van die verbrandingsoond]]
In die meeste lande word die sterflike oorskot van mense in krematoria verbrand. Moderne verassingsoonde, wat gewoonlik net plek vir een lyk bied, kan tot temperature van tussen 870 en 980 °C verhit word om seker te maak dat 'n menslike liggaam volledig verbrand word. Terwyl tot in die vroeë 1960's nog kool en kooks gebruik is, word tans hoofsaaklik natuurgas en [[propaan]] as brandstowwe ingespan. Rekenaargesteunde kontrolestelsels verseker dat die verbrandingsproses ongehinderd voltooi kan word.
Die verbrandingskamers van 'n oond het binnewande wat met hittebestande stene uitgevoer is. Hierdie sogenaamde refraktorstene word voorverhit voordat die kis met die stoflike oorskot in die oond geplaas word. In sommige krematoria word familielede toegelaat om die verassingsproses by te woon, dikwels om religieuse redes soos in die geval van tradisionele Hindoe- en Jain-begrafnisse.<ref>Carlson, Lisa: ''Caring for the Dead''. Hinesburg (VT): Upper Access 1997, bl. 78. ISBN 0-942679-21-0</ref>
| |||