Rein Arndt: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Uitgebrei |
Nog |
||
Lyn 39:
In die laat 1980's, as deel van sy werk vir die Stigting vir Navorsingsontwikkeling (nou die Nasionale Navorsingstigting), het Arndt en Jacques De Wet die metodes ontwikkel vir die ondersteuning van navorsing aan universiteite. Hulle het aangevoer dat die grootste enkele probleem waarmee navorsing aan Suid-Afrikaanse universiteite destyds gekonfronteer is die 'gebrek aan goeie navorsers' was. Hulle het 'n metode ontwerp om die goeie navorsers in die stelsel te identifiseer om te finansier en te ondersteun. Die uitmuntendste hiervan sou volledig ondersteun word en die verantwoordelikheid toevertrou word om toekomstige geslagte navorsers te ontwikkel.{{R|NRF}}
Arndt was ook instrumenteel in die skepping van 'n ontwikkelingsprogram vir swart universiteite, ondanks die feit dat die beoogde begunstigde instellings nie energiek en entoesiasties daaroor was nie. Hy het die Technikon-ontwikkelingsprogram ingestel wat Technikons en hul akademiese personeel uitgedaag het om navorsing te doen; voorheen is Technikons nie as navorsingsfasiliteite beskou nie.{{R|NRF}}
Sommige akademiese ingenieurs en die leierskap van die Suid-Afrikaanse Ingenieursvereniging het gekla dat die beoordelingsstelsel akademiese ingenieursnavorsers in 'n agterstand plaas weens die vertroue op wetenskaplike publikasies as primêre produkte van navorsing. Die argument was dat hulle nie hul werk kon publiseer nie, aangesien dit gewoonlik kommersiële / sakekliënte betrek wat vertroulikheid geëis het. Dit het beteken dat hulle nie so hoog aangeslaan sou word as wat hulle moes gewees het nie. Besprekings in 1993 tussen Arndt en Derek Keys (Minister van Handel en Nywerheid) het daartoe gelei dat die Program vir tegnologie en menslike hulpbronne vir die industrie (THRIP in Engels) gestig is.{{R|NRF}}
As besoekende professor het hy tyd aan die Stanford Universiteit in [[Kalifornië]] (1964-1965), die Eidgenössische Technische Hochschule in Zürich (1972) en die [[Universiteit van Cambridge]] (1978) deurgebring. Gedurende die periode 1992-1993 ontvang hy eredoktorsgrade van die [[Noordwes-Universiteit|Potchefstroomse Universiteit vir CHO]], die Universiteit Stellenbosch en die Universiteit van die Oranje-Vrystaat, terwyl hy in 1999 ook 'n doktorsgraad in die wetenskap aan die Universiteit van Natal verwerf. Ander toekennings ter erkenning van sy bydrae tot die Suid-Afrikaanse wetenskap sluit in die Claude Harris Leon-toekenning in 1990; die Suid-Afrikaanse medalje (goud) deur die Suid-Afrikaanse vereniging vir die bevordering van die wetenskap (S2A3) in 1992; en die Hendrik van Eck-medalje (goud) van die Suid-Afrikaanse Chemie-instituut (SACI) in 1996.{{R|CREST}}
| |||