Kernreaksie: Verskil tussen weergawes

Natuurlike kernreaksies kom voor in die interaksies tussen [[Kosmiese straling|kosmiese strale]] en materie, en kernreaksies kan kunsmatig gebruik word om kernenergie op aanvraag te verkry. Die belangrikste kernreaksies is die kernkettingreaksies in materiale wat kernsplitsingkernsplyting lewer, en die verskillende kernversmeltingsreaksies van ligelemente wat die energieproduksie van die son en sterre dryf.

Dit was die eerste waarneming van 'n kernreaksie wat geïnduseer was, dit wil sê 'n reaksie waarin deeltjies van een reaksie gebruik word om 'n ander atoomkern te verander. Uiteindelik, in 1932 aan die Universiteit van Cambridge, is 'n volledig kunsmatige kernreaksie en kerntransmutasie bereik deur Rutherford se kollegas [[John Cockcroft]] en [[Ernest Walton]], wat kunsmatig versnelde [[proton]]e teen [[litium-7]] gebruik het om die kern in twee alfa-deeltjies te verdeel. Die prestasie het in die volksmond bekend gestaan as "splitsingsplyting van die atoom", hoewel dit nie die moderne kernsplitsingsreaksiekernsplytingsreaksie was wat later in 1938 deur die Duitse wetenskaplikes [[Otto Hahn]], [[Lise Meitner]] en [[Fritz Strassmann]] in swaar elemente ontdek is nie.{{R|Cambridge2012}}

* [[Kernfusie|Fusiereaksies]] - twee ligte kerne verbind om 'n swaarder een te vorm, met addisionele deeltjies (gewoonlik protone of [[neutron]]e) wat daarna vrygestel word.

* Alfa-verval - Alhoewel α-verval aangedryf word deur dieselfde onderliggende kragte as spontane splitsingsplyting, word dit gewoonlik as apart beskou. Die idee dat "kernreaksies" tot geïnduseerde prosesse beperk word, is nie korrek nie. "Radioaktiewe verval" is 'n subgroep van "kernreaksies" wat spontaan eerder as geïnduseer word. Sogenaamde "warm alfa-deeltjies" met buitengewoon hoë energieë kan geproduseer word in beide geïnduseerde en spontane splitsingsplyting.

* Splitsingsreaksies[[Kernsplyting|Splytingsreaksies]] - 'n baie swaar kern, nadat hy addisionele ligdeeltjies (gewoonlik neutrone) geabsorbeer het, word in twee of soms drie stukke verdeel. Dit is 'n geïnduseerde kernreaksie. Spontane splitsingsplytings, wat plaasvind sonder hulp van 'n neutron, word gewoonlik nie as 'n kernreaksie beskou nie. Hoogstens is dit nie 'n geïnduseerde kernreaksie nie.