Silikonkarbied: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
sp
verwysings verbeter
Lyn 24:
== Natuurlike voorkoms ==
[[Lêer:Moissanite-USGS-20-1001d-14x-.jpg|duimnael|'n Enkel kristal van moissaniet (~1 mm groot)]]
Natuurlik voorkomende moissaniet kom in klein hoeveelhede voor in sekere soorte [[meteoriet]]e en in [[korund]]neerslae en kimberliet. Feitlik al die silikonkarbied wat in die wêreld verkoop word, insluitend moissaniet-juwele, is sinteties. Natuurlike moissaniet is die eerste keer in 1893 gevind as 'n klein gedeelte van die "Canyon Diablo"-meteoriet in [[Arizona]] deur dr. Ferdinand Henri Moissan, na wie die materiaal in 1905 vernoem is.<ref name="Moissan">{{cite journal|last = Moissan |first=Henri |title = Nouvelles recherches sur la météorité de Cañon Diablo |year = 1904 |journal = Comptes rendus |volume = 139 | pages = 773–86| url = http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k30930/f773.table |language=Frans}}</ref> Moissan se ontdekking van SiC wat natuurlik voorkom, is aanvanklik betwis omdat sy monster besmet kon wees deur silikonkarbiedsaaglemme wat op daardie stadium reeds op die mark was.<ref name ="Pierro">{{cite journal|lastlast1=Di Pierro |firstfirst1=S. |coauthorslast2=Gnos, |first2=E.; |last3=Grobety, |first3=B.H.; |last4=Armbruster, |first4=T.; |last5=Bernasconi, |first5=S.M.; |last6=Ulmer, |first6=P. |year = 2003|title = Rock-forming moissanite (natural α-silicon carbide)|journal = American Mineralogist|volume = 88|issue=11–12 |pages = 1817–21|doi=10.2138/am-2003-11-1223 |bibcode=2003AmMin..88.1817D |s2cid=128600868 }}</ref>
 
Hoewel dit skaars op die aarde is, kom silikonkarbied opvallend algemeen in die ruimte voor. Dit is 'n algemene vorm van sterrestof wat rondom koolstofryke sterre voorkom, en voorbeelde van hierdie sterrestof is in ongerepte toestand in primitiewe (onveranderde) meteoriete gevind. Die silikonkarbied wat in die ruimte en in meteoriete voorkom, is byna uitsluitlik die beta-polimorf. Analise van SiC-korrels wat in die Murchison-meteoriet ('n koolstofbevattende [[chondriet]]-meteoriet) gevind is, het afwykende isotopiese verhoudings van koolstof en silikon aan die lig gebring, wat daarop dui dat hierdie korrels buite die sonnestelsel ontstaan ​​het.<ref name="Kelly">{{cite web |url = http://img.chem.ucl.ac.uk/www/kelly/history.htm |last=Kelly |first=Jim |work=University College London |title =The Astrophysical Nature of Silicon Carbide| accessdate=22 Desember 2020 |archive-url=https://web.archive.org/web/20170504052500/http://img.chem.ucl.ac.uk/www/kelly/history.htm |archive-date=4 Mei 2017 |language=Engels}}</ref>
Lyn 30:
== Produksie ==
[[Lêer:SiC crystals.JPG|duimnael|Sintetiese SiC kristalle ~3&nbsp;mm in deursnee]]
Omdat natuurlike moissaniet uiters skaars is, is die meeste silikonkarbied wat in die wêreld verkoop word sinteties. Silikonkarbied word gebruik as 'n skuurmiddel, sowel as 'n [[halfgeleier]] en juweelkwaliteit [[diamant]]vervanger. Die eenvoudigste proses om silikonkarbied te vervaardig is om silika-sand en koolstof in 'n Acheson-grafiet-elektriese weerstandsoond te kombineer teen 'n hoë temperatuur, tussen 1&nbsp;600&nbsp;°C en 2&nbsp;500&nbsp;°C. Fyn {{Chem|Si|O|2}}-deeltjies in plantmateriaal (byvoorbeeld rysskille) kan in SiC omgeskakel word deur die oortollige koolstof uit die organiese materiaal te verhit.<ref name="Vlasov">{{cite journal| last=Vlasov |first=A.S. |title = Obtaining silicon carbide from rice husks| journal = Refractories and Industrial Ceramics |volume = 32 |issue = 9–10 |year = 1991 | pages=521–523 |doi=10.1007/bf01287542 |s2cid=135784055 |language=Engels}}</ref> Die silika-rook, wat 'n neweproduk is van die vervaardiging van silikonmetaal en ferro-silikon[[legering]]s, kan ook in SiC omgeskakel word deur dit met [[grafiet]] teen 1&nbsp;500&nbsp;°C te verhit.<ref name="Zhong">{{cite journal |lastlast1=Zhong |firstfirst1=Y. |coauthorslast2=Shaw, |first2=Leon L.; |last3=Manjarres, |first3=Misael; |last4=Zawrah, |first4=Mahmoud F. |title = Synthesis of Silicon Carbide Nanopowder Using Silica Fume | journal = Journal of the American Ceramic Society | volume = 93|year =2010| pages=3159–3167 | doi= 10.1111/j.1551-2916.2010.03867.x| issue = 10 |language=Engels}}</ref>
 
Die materiaal wat in die Acheson-oond gevorm word, wissel in suiwerheid, afhangende van die afstand daarvan tot die grafietweerstandhittebron. Kleurlose, liggeel en groen kristalle het die hoogste suiwerheid en kom die naaste aan die weerstandhittebron voor. Die kleur verander na blou en swart op 'n groter afstand van die hittebron en hierdie donkerder kristalle is minder suiwer. [[Stikstof]] en [[aluminium]] is algemene onsuiwerhede, en dit beïnvloed die elektriese geleiding van die silikonkarbied.<ref name="Harris"/>